Twaalf dierenverhalen waarin steeds een ander dier centraal staat. Sommige dieren proberen boos te worden, maar dat wil maar niet lukken. En andere dieren denken boos te zijn, maar dat wordt door andere dieren dan weer niet opgemerkt. In het laatste verhaal, 'De verdwijning van de boosheid', blijkt alle ‘boosheid’ ineens te zijn verdwenen en komen de dieren samen. Zij ontdekken dat je toch boos kunt worden. De verhalen hebben, zoals bij alle dierenverhalen van Toon Tellegen, een filosofische invalshoek. De gevoelens van de dieren zijn erg mooi uitgewerkt en de verhalen zijn van een hoog literair gehalte, met levendige dialogen. Ze zijn eerder verschenen onder dezelfde titel in 2002 met illustraties van Annemarie van Haeringen, die 24 verhalen bevatte. In deze nieuwe uitgave hebben de twaalf verhalen titels gekregen en nieuwe, fraaie illustraties. Het kleurgebruik past uitstekend bij de sfeer van het desbetreffende verhaal. Bij elke hoofdstuktitel is de hoofdpersoon afgebeeld. De paginagrote illustraties laten veel details zien en zij geven, samen met de kleine illustraties, een extra dimensie en eigen interpretatie aan de verhalen. Gulden Palet 2015. Vanaf ca. 9 jaar. Hide text

Boos zijn en ruziemaken, daarover gaan de twaalf korte verhalen in dit boek van taalvirtuoos Toon Tellegen. Elk verhaal telt maximum vijf pagina’s en telkens is er weer een ander misnoegd bosdier dat een reden heeft om er slechtgeluimd bij te lopen. De klipdas is boos op de zon, omdat die iedere avond weer ondergaat, ook al smeekt het dier om dat niet te doen. De olifant is boos omdat het hem niet lukt om in bomen te klimmen. Hij blijft proberen, maar iedere keer mislukt het en wordt hij bozer. De tor en de aardworm ruziën om ‘wie er het boost’ is. Uiteindelijk zijn ze wel lief voor elkaar en geven mekaar complimenten om ... wie er het boost was. En zo passeren nog enkele boze en nog bozere dieren in het bos de revue. Maar op een dag in de zomer is alle boosheid verdwenen, foetsie, weg ...
Illustrator Marc Boutavant tekende mopperende, boos kijkende, stampvoetende dieren in een sfeervol kader. Op de cover zien we een boze kikker, met de pootjes gekruist en schijnbaar vastberaden te blijven mokken. Deze verhalen zijn niet nieuw, ze verschenen een eerste keer in 2002. Het blijven echter leuke, knotsgekke, gevoelige en filosofische vertellingen. Daarom zijn ze ook uitstekend om voor te lezen, want er kan nog heerlijk over worden nagepraat.
Hide text