Modern sprookje over Pikkuhenki, een minuscuul heksje dat voor mensenogen onzichtbaar is. Pikkuhenki ontdekt dat ze veel macht heeft als ze de gedachten van dier en mens invliegt. Een hond en een beer weten zichzelf zo voor korte tijd vrij te maken van hun baas. Pikkuhenki vliegt verder over het rijk en ziet veel onrecht. Dan vliegt het heksje de gedachten van het jongetje Iwan binnen en laat hem 'Breng de keizer hier' zeggen. Pikkuhenki is het symbool van verzet tegen onderdrukking. Ze laat de kracht zien van de gedachten die mensen kunnen bewegen tot bevrijdende acties. Iwans rode mutsje is een opvallend element tussen al het grijs, geeft Iwans kracht aan en zorgt voor een mooie compositie met de rode kroon en mantel van de keizer. De blaffende honden en dansende mensen lijken gehypnotiseerd waardoor een absurdistische sfeer ontstaat, terwijl de overige illustraties juist angst en volgzaamheid tonen. De bijzondere illustraties zijn vaak paginavullend; daarnaast haalt de illustrator vaak een belangrijk deel uit de tekening extra naar voren: tekst en illustraties vormen een geheel. Ook de schutbladen worden middels een illustratie al bij het verhaal betrokken. Vanaf ca. 8 jaar. Prentvertelling in oblong formaat. Hide text

Toon Tellegen en Marit Törnqvist maakten samen een boek over Pikkuhenki, een heks die zó klein was dat ze onder een zandkorrel woonde, naast een stofje, achter een grassprietje. Pikkuhenki ontdekt dat ze, hoewel ze klein is, toch over heel wat macht beschikt. Of heeft ze macht juist omdat ze zo klein is? Toon Tellegen laat zijn kleine heks afschuwelijke dingen verrichten, maar hij doet dat wel in een krachtige, beeldrijke taal. Zo vliegt Pikkuhenki de gedachten van een hond binnen en een beetje tegen haar verwachtingen in, krijgt ze het dier volledig in haar macht: 'Grom’, zei ze. ‘Jank. Huil.’ En de hond gromde, jankte en huilde zoals nog nooit een hond had gegromd, gejankt en gehuild. Mensen bleven tot in de wijde omtrek als aan de gond genageld staan. Het was alsof de wolken waren opengesprongen en de hemel gromde en de aarde teruggromde en de hemel huilde en jankte en de aarde terughuilde en terugjankte, en alsof zelfs de zon gromde en met jankende stralen de aarde verzengde. De tekeningen van Marit Törnqvist maken van dit sprookje een schitterend kijkboek. Met een prachtig kleurenpalet weet ze de grimmige en wat bevreemdende atmosfeer van het verhaal treffend weer te geven. Een waar feest voor het oog. Bij de uitgave hoort ook een cd waarop Toon Tellegen voorleest en daarbij begeleid wordt door muziek van Klaas Ten Holt. Tellegen bezit duidelijk meer schrijvers- dan vertellerskwaliteiten. De auteur heeft geen ‘luisterstem’, zijn voordracht is nogal monotoon en zijn uitspraak is niet altijd duidelijk (hoewel misschien enkel Vlaamse oren problemen hebben met Tellegens articulatie). De begeleidende muziek is niet bijzonder melodieus maar past wel goed bij de inhoud. Alles bij elkaar stelt Pikkuhenki als luisterspel toch teleur.
Hide text