De Duitser Wilhelm Schmid, die al een paar boeken over levenskunst schreef, verzamelde hier honderd krantenkolommen. In zijn voorwoord noemt hij "levenskunst iets heel eenvoudigs", nl. ervaringen opdoen en er af en toe over nadenken. Haar "grootste uitdaging" is het vinden van een soort evenwicht "in de hele wirwar van tegenstrijdige ervaringen, zoals tussen angst en onverschrokkenheid, bestendigheid en beweeglijkheid, genoegen en pijn, vrede en oorlog, zin en zinloosheid". Het eerste voorbeeldpaar lijkt geïnspireerd door Aristoteles' omschrijving van de deugd als een evenwichtspositie tussen twee tegengestelde uitersten, maar wat moeten we ons bij een evenwicht tussen vrede en oorlog of tussen zin en zinloosheid voorstellen?

Sommige stukjes zijn slechts lezenswaardige cursiefjes, maar de meeste bevatten toch wel enige reflectie. Schmid denkt dat de servicemaatschappij tot ontevredenheid, en een excessieve vrijheid tot grote eenzaamheid leidt. Hij geeft de raad "vooruit te denken" om op onaangename verrassingen voorbereid te zijn. Meermaals wijst hij erop dat een pijnlijke ervaring de mens beter maakt; Aeschylus (Oresteia) schreef al dat Zeus de mens door lijden inzicht bracht, maar dat werd door Schmids landgenote Christa Wolf (In de ban van Kassandra) als een patriarchale visie gebrandmerkt.

Schmid richt zich in deze vlotte, onderhoudende, en af en toe licht ironische stukjes rechtstreeks tot de lezer. Zijn reflecties passen niet in een eenduidig systeem, maar zijn eclectisch en persoonlijk. In ieder geval roept hij bij de lezer heel wat vragen en verwondering op. [Jef Ector] Hide text

Een boek over 'levenskunst'. De auteur definieert dit als: je leven leiden en ervaringen opdoen. Volgens hem is de grootste uitdaging van de levenskunst het vinden en bewaren van een evenwicht in de hele wirwar van tegenstrijdige en elkaar tegensprekende ervaringen. Het boek is een soort journaal van de pogingen van de auteur om zelf dit evenwicht te bewaren en van observaties van andermans pogingen. De korte verhaaltjes zijn een soort columns met een licht filosofische inslag. Hij heeft de verhaaltjes in vier rubrieken verdeeld: het boek volgt de vier jaargetijden. Hij schreef ze oorspronkelijk voor de Neue Zürcher Zeitung am Sonntag en ze zijn gepubliceerd tussen 2002 en 2004. De auteur wil met het boekje een lezersgroep bereiken 'die zich met dit boekje in een hoekje van het leven terugtrekt, en ruimte geeft aan zijn eigen gedachten bij de ontmoeting met de ideeën van de ander'. Het is bedoeld voor iedereen die aan het denken gezet wil worden over het vinden van rust en evenwicht. De auteur woont in Berlijn en is hoogleraar filosofie aan de universiteit van Erfurt. Hide text