In tien genummerde hoofdstukken van elk ca. drie pagina's wordt een dag uit het leven van de 7-jarige Marjon beschreven. Geen leuke dag, want haar ouders hebben flinke ruzie. Het verhaal begint als haar vader met Marjon en hond Tjark boos is vertrokken. Marjon brengt de dag grotendeels door in het park, terwijl haar vader in het café zit. Daar bakt ze hartvormige zandtaartjes, maakt ruzie met een jongen, valt in slaap naast de vijver en droomt over de Taart-Die-Nooit-Op-Is. Na een fikse regenbui, een gesprek met haar vader en het 'goedmaken' met de jongen gaan ze bij opa en oma een taart bakken. Die nemen ze mee naar huis, want zaterdag is en blijft taartendag. Een verhaal met metaforen ('witte' en 'zwarte' dagen) dat duidelijk probeert te maken dat ruzie hoort bij 'houden van'. Alleen jammer dat de lezer geen getuige is van het 'weer goed maken' (aldus achterplat). Korte zinnen die elk op een nieuwe regel beginnen; gesproken zinnen beginnen met een streepje en staan tussen aanhalingstekens. Gelardeerd met grappige zwartwitpotloodtekeningen van wisselend formaat. Voorlezen vanaf ca. 5 jaar. Hide text

‘Wie heeft de wolken gemolken?’ is de eerste poëziebundel van Wim Vromant. Er zijn 22 gedichten in opgenomen die per twee op een bladzijde staan geschikt. De tegenoverliggende bladzijde bevat een ietwat aparte illustratie die een soort kleurrijke, kubistische collage lijkt te zijn. De gedichten staan op rijm en er wordt gejongleerd met woorden en klanken. Het ritme klopt en ook herhaling speelt een belangrijke rol. Sommige gedichten zijn ernstig, soms weemoedig, andere vrolijk en verschillende onderwerpen komen aan bod. De meer serieuze verzen gaan over kindervragen, angst, sterven, verdriet en alleen zijn. In de grappige gedichten laat de schrijver zijn fantasie de vrije loop, met prinsesjes of kikkers in de hoofdrol. Vraag is echter een beetje wie hier iets mee is, want kinderen vinden er zeker geen antwoord in en ook de illustraties zullen hen niet aanspreken, hoewel het geheel zeer verzorgd is. Voor volwassenen lijkt deze rijmelarij dan weer iets te simpel en te kinderachtig.