Naar de kwaliteit van dit boek te oordelen, is het verbazingwekkend dat Rendez-vous al het derde werk is van Abdellah Taïa dat in het Nederlands verschijnt (eerder verschenen al Broederliefde en Arabische melancholie), al zijn er natuurlijk wel een aantal redenen te bedenken. Taïa is een ingeweken Marokkaan die in Parijs leeft en werkt, en als schrijver deel uitmaakt van de zogenaamde 'minderheidsliteratuur'. Op de achterflap lezen we dat de auteur zijn ervaringen in de lichtstad beschrijft met een 'ontwapenende eerlijkheid', en dat hij de wereld laat zien met een frisse, 'andere' blik. Voeg daar nog een vleugje (homo-erotische) seks bij en het 140 pagina's tellende boekje is commercieel hapklaar. Toch één nuance: de nogal onfris ruikende titel Rendez-vous klinkt in de oorspronkelijke versie iets fijner als Le rouge du Tarbouche, letterlijk vertaald 'Het rood van de Fez'. Daarmee is de toon meteen gezet: de kracht van de suggestie, naar het geboorteland of het nieuwe vaderland, daar gaat het om in Rendez-Vous.
Toch waaiert het boek alle kanten uit, zonder ooit echt van de grond te komen. Het (autobiografische) hoofdpersonage geeft de lezer inzage in zijn gewenningsproces aan het leven in de Parijse grootstad. Abdellah wordt heen en weer geslingerd tussen enerzijds zijn Marokkaanse verleden, dat hij zelf maar ten dele kent door de stichtende verhalen van zijn familie, en anderzijds de westerse wereld, waar de (Amerikaanse) films die hij ontdekt in de bioscoop een metafoor voor moeten zijn. Een van de films is trouwens Rendez-vous, die de commerciële doorbraak betekende voor Juliette Binoche en waar ook de titel van het boek naar verwijst. Beide werelden worden getoond door een gemedieerde blik, respectievelijk via een orale, verhalende traditie, en een meer visuele, cinematografische traditie. De manier waarop dat gebeurt, is niet echt subtiel of geraffineerd, maar eerder direct, zonder schroom. Het geheel heeft dan ook meer weg van een dagboek, waarin de auteur op therapeutische wijze alle twijfels en problemen van zich afschrijft, dan van een echt literaire onderneming.
De literaire verdienste van auteurs als Taïa staat of valt niet met de mate waarin ze hun eigen cultuur representeren ? een criterium waartoe de hedendaagse minderheidsliteratuur veel te veel gereduceerd wordt. Wil men hun werk écht naar waarde schatten, dan moet men over de stereotiepe verwachtingspatronen heen durven denken, en hun teksten in een breder perspectief durven plaatsen. Net op dat punt faalt Taïa. De zinnen die hij op het blad trekt, zijn ongetwijfeld eerlijk, doorleefd en weloverwogen, maar gaan ook niet verder dan dat. Rendez-vous plaatst dan ook vooral de moed van de auteur op de voorgrond. Taïa schreef de problemen waar hij mee worstelt neer en wil een aantal taboes doorbreken, niet het minst ? aldus de auteur zelf ? in zijn thuisland. [Francis Mus] Masquer le texte

Van Abdellah Taïa (Rabat 1973) verschenen eerder de uit het Frans vertaalde titels "Broederliefde" en "Arabische melancholie". Ook in "Rendez-vous" staat de zoektocht naar een eigen identiteit, de liefde voor de Marokkaanse wortels en het verlangen naar een nieuw, beter leven centraal. In deze sterk autobiografische verhalen worstelt de ik-figuur (die van Marokko naar Parijs is verhuisd) met zijn homoseksualiteit, zijn heimwee, zijn gebrek aan maatschappelijk succes en zijn verlangen naar zelfverwerkelijking. In "Rendez-vous" lijken deze thema's wel aan kracht ingeboet te hebben. De noodzaak lijkt te ontbreken en van een controversieel auteur wordt Taïa zo een bravere, gevestigde schrijver die column-achtige stukjes schrijft zonder de rauwheid van weleer en zonder de samenhang die er een boek van maakt. De vertaler blijft (net als in eerdere titels) soms idiomatisch vreemd vertalen ("de vuile was doen" ipv "de vuile was buiten hangen"). Paperback; normale druk.