De gezaghebbende Britse filosoof Ayer opent met een uitgebreide opsomming van de levensloop van zijn grote voorganger Hume (1711-1776), en maakt vervolgens duidelijk dat Hume beweert dat de menselijke rede niet bij machte is om te bewijzen dat er een wereld buiten onze geest bestaat of dat er een God is. Terecht veel aandacht krijgt Humes opvatting over causaliteit: een noodzakelijke band tussen oorzaak en gevolg is niet aan te tonen. Alles wat bestaat is opeenvolging, de rest is gewenning. In een te kort hoofdstuk worden dan Humes opvattingen over moraal besproken. Ayer voelt zich erg verwant met Humes standpunten. Dat is goed te merken. Hij verdedigt Hume, soms tegen beter weten in. Het boek is duidelijk geschreven.