Commissaris Montalbano mist zijn rechterhand Fazio. Een paar aanwijzingen leiden hem naar een gebied met vergeetputten die voornamelijk door de maffia gebruikt worden. Daar liggen inderdaad een paar lijken in, maar gelukkig niet het lichaam van Fazio. Die heeft zich in de buurt verstopt met een hoofdwond die voor geheugenverlies zorgt. Beetje bij beetje komt zijn geheugen terug. Met de informatie die daardoor boven water komt, is Montalbano in staat om het spoor terug te volgen naar de grote namen op de achtergrond. Vijftiende deel in een serie over commissaris Montalbano. Ook in dit deel verzint Montalbano (soms absurde) leugens, ook al is er geen enkele reden om te liegen, en die ook nog geslikt worden door zijn omgeving. Het zorgt voor een kinderlijke humor die kenmerkend is voor deze serie.

Nu staat inspecteur Montalbano al niet bekend om zijn goede humeur, maar op deze ochtend is het helemaal bar. Na een slapeloze nacht sleept hij zich uit bed en gaat naar het strand om te zwemmen. Daar valt een meeuw uit de lucht, draait nog een paar rondjes op zijn pootje en sterft. Montalbano wordt niet vrolijker van deze macabere dodendans en gaat naar het bureau. Daar blijkt zijn rechterhand en vriend Fazio te zijn verdwenen.

In de boeken rond Montalbano zitten drie vaste ingedriënten: de liefde, eten en de maffia. In 'De dans van de meeuw' komt Montalbano's geliefde Livia over uit haar woonplaats Milaan voor een kleine vakantie. Montalbano raakt zo van slag van de verdwijning van zijn collega dat hij Livia compleet vergeet. Ze gaat terug naar Milaan en tot zijn grote ellende laat ze een begripvolle brief achter. "Liever had hij scheldkanonnades gehad, beledigingen, verwensingen. Nu liet ze hem juist voelen wat een stuk stront hij was. Was die brief bedoeld om hem nog meer te vernederen?" De gecompliceerde relatie is een vast onderdeel in de boeken.

Gelukkig is er altijd goed eten bij het restaurant van Enzo, mulletjes natuurlijk. Als Montalbano daar niet eet, dan heeft zijn formidabel kokende huishoudster Adelina iets voor hem klaargezet in de ijskast (aubergineschotels, pasta met saucijs, kaas uit Ragusa). En nog is die man chagrijnig.

In zijn werk opereert Montalbano in het mistige web van de maffia. Collega Fazio is ontvoerd, maar daar is niet iedere crimineel blij mee. Een dode agent geeft immers maar onrust. De politie wordt getipt om bij de beruchte putten in het binnenland te gaan kijken. De tientallen meters diepe afgelegen bouwputten zijn ideaal om mensen dood of levend in te dumpen. Fazio wordt gevonden maar ook twee onbekende lijken.

Schrijver Camilleri zet je niet op het puntje van je stoel. Zijn thrillers moeten het hebben van de personages, de humor en het sarcasme waarmee de Italiaanse politiek wordt beschreven.

'De dans van de meeuw' is voor Camilleri's doen vrij spannend. In de laatste hoofdstukken werkt hij razendsnel de plot uit. Hij maakt de onmacht van de overheid om de georganiseerde misdaad aan te pakken, voelbaar. En over de impact die de maffia op het leven in Sicilië heeft, is Camilleri allesbehalve mild.

Masquer le texte