‘Noli me tangere is geen thriller’, staat op de achterflap van het boek. Hoewel er geen sprake is van een misdrijf, levert het politieonderzoek naar de verdwijning van de echtgenote van een succesvolle schrijver toch een misdaadachtig verhaal op. Maar dat is slechts de oppervlakte. Commissaris Maurizi, belast met het onderzoek, ontdekt al snel dat Laura Garaudo vrijwillig is vertrokken. De vrouw laat subtiele sporen en aanwijzingen achter op haar tocht door Italië, maar de reden van haar vertrek blijft tot op het allerlaatste moment onduidelijk. Met een mozaïek van sterke dialogen, brieven, nieuwsberichten en e-mails legt Maurizi het complexe karakter van Laura bloot en ontrafelt daarmee het mysterie. De Italiaanse schrijver (1925), beroemd door zijn serie Montalbano-detectives, heeft met deze collageachtige vorm, waarin de hoofdpersoon afwezig is, een van zijn beste romans geschreven. Een heerlijk boek waarin de psychologische diepgang vernuftig sluimert onder de oppervlakte van een luchtige politieroman. ‘Aangenaam vakwerk’ oordeelde de Volkskrant en dat klopt helemaal. Door de mengvorm van psychologische roman en detective zal dit boek meerdere lezersgroepen aanspreken. Masquer le texte