Mol durft zijn hol niet in, omdat hij bang is in het donker. Hij mag respectievelijk bij kikker, spin, eekhoorn, slak en kip komen wonen, maar zijn hun huizen wel geschikt voor een mol? Eerste prentenboek van de schrijfster, die eerder vele leesboeken voor basisschoolkinderen publiceerde, waarin het voor kleuters aantrekkelijke herhalingselement wordt toegepast om tot een bevredigend eind te komen. De korte, heldere zinnen met veel dialoog vragen om voorgelezen te worden. De blokken tekst staan op verschillende plaatsen in de paginagrote illustraties over dubbele pagina's. De in warme aquareltinten uitgewerkte tekeningen laten de voorliefde van de illustrator voor het fantastische zien, maar dit bemoeilijkt de herkenbaarheid van de figuren. Stemmige schutbladen met ondergrondse gangenstelsels en mollenholen. Aardig voorleesprentenboek over bang zijn en bij elkaar horen. Vanaf ca. 4 jaar.

Waar kun je wonen als je een mol bent die bang is in het donker. Mol probeert het bij de kikker, de spin, de eekhoorn, de slak en de kip, maar hij moet telkens vaststellen dat hun woonst niet bij hem past. Moedeloos slentert hij door het bos en daar ziet hij een molshoop waarop het mooiste mollenvrouwtje zit dat hij ooit gezien heeft. Mollie nodigt hem uit om bij haar te komen wonen. Vreemd genoeg is het in haar mollenhol niet donker want Mollie heeft overal lichtjes gezet omdat ... ze bang is in het donker. 'Raar hé', zegt ze. 'Heel raar, maar helemaal niet erg', zucht Mol tevreden.
Een geruststellend verhaaltje met mooie tekeningen. Alleen de taal is hier en daar wat stroef: 'Mol staat al overeind' bijvoorbeeld. Of de woordkeuze is fout: in een brilglas zit geen scheur maar een barst.