De moord op een belangrijke multimiljonair en die op een hooggeplaatste Russische generaal zijn voor de Britse geheime dienst aanleiding om een onderzoek in te stellen. Beide slachtoffers hebben een zoon op een exclusieve kostschool in de Franse Alpen. De 14-jarige scholier Alex Rider krijgt opdracht te infiltreren in die kostschool om een internationaal complot te ontraadselen. Tweede verhaal in een serie over Alex Rider*, met vaart en humor geschreven, zeer spannende avonturenverhalen met James Bondachtige trekjes. De spanning in deze thriller voor jongeren is vanaf het begin goed opgebouwd. De stijl is volwassen, ironisch. De karaktertekening is genuanceerd en geeft enkele mogelijkheden tot identificatie. De Engelse auteur heeft een hele reeks van dit soort boeken op zijn naam staan; daarnaast heeft hij vele sagen en mythen uit de hele wereld herverteld. Het eerste verhaal, 'Stormbreaker', is verfilmd (okt. 2006). Vanaf ca. 12 jaar.

In dit derde deel uit de reeks, stuurt de Britse geheime dienst MI6 zijn jongste kracht naar de exclusieve Academie Point Blanc in de Franse Alpen. Alex Rider, veertienjarige spion tegen wil en dank, krijgt hiervoor een nieuwe identiteit als de rebelse zoon van een retailmagnaat. Zo valt hij niet op tussen zijn schoolgenoten: stuk voor stuk jongens van veertien, onhandelbaar, en zonder uitzondering zonen van bijzonder kapitaalkrachtige en invloedrijke ouders. Aan Alex om het geheim te ontrafelen van dit exclusieve heropvoedingsinstituut, dat als een adelaarsnest boven Grenoble troont. Wanneer Alex stukje bij beetje achterhaalt dat een geschifte biochemicus hier een ingenieus plan uitwerkt om via klonen van zichzelf de wereldmacht in handen te krijgen, kost deze kennis hem bijna het leven. Dit is de vierde herziene druk, en nu men gestart is met de verfilming van de reeks, mogen we een heropleving van het succes verwachten. En terecht. Horowitz’ filmische stijl kent geen gelijke. Hij slaagt er als geen ander in je bij het nekvel te grijpen op de eerste bladzijde, en je niet meer te lossen voor je het boek dichtklapt. En wanneer je dat doet, is het best mogelijk dat je even op adem moet komen na de wervelwind van hoogst onwaarschijnlijke en spectaculaire gebeurtenissen. Net zoals wanneer het licht aanfloept na een film waarbij je van spanning je adem hebt ingehouden.

Masquer le texte