Bianca is een meisje dat door haar omgeving als ‘onhandelbaar’ wordt bestempeld. Zij woont samen met haar broertje Alan bij haar moeder; vader is met een nieuwe liefde vertrokken en geeft aan dat Bianca niet zo welkom is. Omdat Alan hartproblemen heeft, krijgt en vraagt hij veel aandacht van hun moeder. Bianca verstopt zich zowel letterlijk als figuurlijk. Totdat een door Bianca bewonderde soapactrice de moeder blijkt te zijn van Alans vriendje. Deze vrouw komt op bezoek en zorgt door haar opmerkingen tot zelfinzicht bij Bianca. De (ultrakorte) hoofdstukken zijn in de ik-vorm geschreven vanuit Bianca. Het zijn observaties van de omgeving, en gedachten en gevoelens gedurende een dag. De schaarse dialogen bestaan uit een paar korte zinnen. De schrijfstijl zorgt ervoor dat de betrokkenheid bij Bianca’s onzekerheden en beslissingen groot is. De woorden zijn nauwkeurig gekozen; zo nu en dan is de Vlaamse afkomst van de auteur merkbaar. De portretten op het omslag tonen een meisje met een intense, verdrietige blik. Een bijzonder verhaal voor kinderen vanaf ca. 12 jaar. Masquer le texte

Bianca is een meisje van twaalf met een gebruiksaanwijzing. Tenminste, zo omschrijft haar moeder het. Haar vader gebruikt gewoon het woord onhandelbaar. Hij heeft zijn gezin verlaten om met 'zijn Cruz' en andere mensen in een pakhuis te gaan wonen, en zou het makkelijker vinden als Bianca niet meer elk weekend bij hen zou doorbrengen. Bianca’s broertje Alan heeft al drie keer een hartoperatie ondergaan en moet regelmatig aan het beademingsapparaat. Op deze zomermiddag komt een nieuw vriendje, wiens moeder een bekende actrice is in Bianca’s favoriete soap 'Hier bij ons', bij hem spelen. De tijd die in het boek verloopt, gaat maar van het middageten tot in de loop van de middag. Op een aanvalletje van Alan na gebeurt er dan ook weinig, maar in het hoofd van Bianca des te meer. Daar worstelt ze met de mededeling dat haar vader haar minder wil zien, en dat zoveel aandacht van haar moeder naar haar fragiele broertje gaat: “Zijn hart is maar half, maar haar hart is twee keer zo groot. Ik heb geen idee of er plaats is voor mij.” In het begin probeert Bianca dan ook uit hun leven te verdwijnen: op haar geheime plek in de tuin of door zichzelf uit de familiefoto’s te knippen. Maar op het einde eist ze haar plaats op door net geen pot warme krieken door de witte keuken te slingeren en zich voor te nemen tegen haar vader te zeggen: “Dat ik elke week een heel weekend bij ze wil zijn. Niet zomaar half. Heel. Handelbaar.” Dat de actrice Billie King haar au sérieux neemt en complimenten geeft, speelt een belangrijke rol in die evolutie.

Bart Moeyaert beschrijft die ontwikkeling op zijn eigen manier: in korte hoofdstukjes, in zinnen die geen woord te veel bevatten, in een suggestieve stijl en in een intimistische setting.

Masquer le texte