De wraak van Baudelaire : misdaadroman

De wraak van Baudelaire : misdaadroman
Plusieurs formats:
Commentaires
Historische misdaadroman ten tijde van Baudelaire
Historische misdaadroman ten tijde van Baudelaire
Parijs, herfst 1870. De armste inwoners eten hond, rat en hun eigen doden. Om dat beetje vlees te bemachtigen staan ze in lange rijen voor de slager. Intussen verorbert de rijke adel tijdens galante feesten een nieuwe lekkernij: geroosterde slurf van olifant en steak van giraf. De Pruisen staan voor de poorten van de belegerde hoofdstad, hongersnood dreigt. Maar op het libido van heel wat vermogende Parijzenaars heeft zelfs de inslag van de eerste Duitse obussen geen negatieve invloed. Commissaris Lefèvre, een vijftiger, hebben leven en dood geleerd te houden van poëzie en lichtekooien. Hij is op weg naar zijn favoriete cocotte, Claire de la Lune, en verneemt dat een talentrijke jonge dichter werd vermoord. Bij het lijk liggen een paar versregels van de dichter Baudelaire. In zijn eigen handschrift. Maar hoe kan dat? De man is al drie jaar dood. Later wordt ook nog het lijk gevonden van een schrijver die het niet eens was met …Lire la suite
Gekweld zoeken naar een ziel
Existentieel zijn we
toch altijd met hetzelfde bezig:
wat is
het leven, wie ben ik zelf?'
De 54-jarige Bob Van Laerhoven is een literair manusje-van-alles. Hij schreef reisverslagen, romans, biografieën, publiceerde in diverse tijdschriften en kranten, maar voelt zich de laatste jaren meer en meer thuis in het schrijven van literaire misdaadromans. Dat het genre hem op het lijf geschreven is, bewijst de bekroning van zijn laatste worp, De Wraak van Baudelaire , met de Knack Hercule Poirot-prijs 2007. 'Een stimulans om nog een stap te zetten in de richting die ik voor ogen heb', zegt Van Laerhoven.
Op je website staat te lezen dat je 'bij toeval' begon te schrijven. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Bob Van Laerhoven: 'Ik bedoel daarmee vooral dat niets in mijn afkomst me op het schrijven heeft voorbereid. Ik kom van schitterende ouders van eenvoudige afkomst, maar er heerste helemaal geen leescultuur bij ons. Dat ik de lust tot lezen ontwikkelde,…Lire la suite
Poëzie en lichtekooien
Het gegeven is klassiek: in en rond het Parijs van 1870 is een seriemoordenaar actief die vertrouwd is met het werk van de dichter Charles Baudelaire, die drie jaar eerder is overleden.
Drie mensen worden vermoord: een jonge dichter die de nieuwe Baudelaire werd genoemd, een literaire tegenstander van Baudelaire, en een rechter die Baudelaire ooit voor immoraliteit veroordeelde. Op hun lijken wordt telkens een fragment van een gedicht uit Baudelaires Les fleurs du mal gevonden. Commissaris Lefèvre, die van 'poëzie en lichtekooien' houdt, verdiept zich in Baudelaires leven om de moordenaar te klissen.
Boeiend is hoe Van Laerhoven het tragische leven en het geniale oeuvre van Baudelaire in het verhaal betrekt. De dichter was een vat vol tegenstellingen. Vooral de relatie met zijn stiefvader, een militair die het tot senator schopte, was problematisch. Baudelaire zag hem als een indringer die zijn moeder had weggekaapt. Haar verweet hij zwakte. Zijn liefdesleven was een puinho…Lire la suite
De smart van het ongeloof
Ik laat me zelden een oor aannaaien door een uitgever, vooral als hij lyrisch doet over auteurs uit eigen stal. Ik heb me deze keer vergist. De loftuitingen van Leo de Haes over de nieuwste misdaadroman van Bob Van Laerhoven zijn niet overdreven. De Wraak van Baudelaire baadt in de sfeer van Tardi, Nestor Burma en de opstand van de Commune in één breed palet versmolten. Het spleen van een tijd vol verwarring is Van Laerhoven op het lijf geschreven. Monsters en machines zijn inwisselbaar, wetenschap en bijgeloof, de ontwaarding aller waarden in een instortend Parijs dat kreunt onder de Pruisische beschietingen en ten onder gaat aan zijn eigen decadentie. Die setting is ideaal voor een schrijver die zijn eigen minachting voor het klootjesvolk paart aan aanstellerigheid, vermeende achteruitstelling en één aandrift: épater le bourgeois.
Van Laerhoven heeft zijn verleden tegen, als schrijver van pulpfantasy en als sensatiejournalist. Hij is zelden met zichzelf in het reine gekomen…Lire la suite