Als Thomas bij zijn grootouders logeert, staat alleen oma in de keuken. Ze is aan het bellen en vertelt Thomas dat opa overleden is. Hij mag niet naar opa gaan kijken van oma, maar doet dat toch. Het lijkt wel of opa slaapt, misschien zelfs wel droomt. Op een schitterende, zeer invoelbare en ontroerende wijze beschrijft Dolf Verroen hoe een jongen de dood van zijn opa verwerkt. Hij gebruikt daarvoor pakkende, korte zinnen, zonder de emoties te benoemen, maar ze wel duidelijk te laten voelen door de lezer. Opa droomde altijd veel en vertelde zijn dromen aan Thomas. De herinneringen daaraan houden de band tussen Thomas en zijn opa ‘levend’, zelfs op het moment dat Thomas denkt zich niet meer te herinneren hoe opa er ook alweer uitzag. De vele illustraties geven een extra dimensie aan de tekst. Als het over de dromen gaat, dan worden toepasselijke kleuren gebruikt, maar bij het verhaal zelfs wordt alleen zwart-wit gebruikt, met steeds een enkel accent in rood. Een erg mooi contrast. Dolf Verroen en Charlotte Dematons maakten in 2016 het Kinderboekenweekgeschenk ‘Oorlog en Vriendschap’. Vanaf ca. 8 jaar. Masquer le texte

Als Thomas bij zijn grootouders logeert, gaat zijn opa op een nacht dood. Zomaar in zijn slaap. Thomas ziet hoe zijn oma verloren loopt in het huis en dat zijn mama veel verdriet heeft. Hij kijkt toe en registreert alles vanop afstand. In zijn hoofd beleeft hij opnieuw wat hij allemaal deed met opa.

Een prachtig verhaal over het sterven van een eerst zeer aanwezige grootvader tot een zeer afwezige opa. Via heel mooie schilderijtjes in mooie pastelkleuren en bijpassende tekst krijg je een heel mooi portret te zien van de opa van Thomas. Maar nog meer is hij aanwezig in de paginagrote wat diffuse tekeningen wanneer Thomas herinneringen ophaalt aan opa. Je ziet wat ze allemaal samen deden en opa lijkt soms op een lieve reus. Oma luistert afwezig naar de verhalen van Thomas en de lege stoel wordt nog duidelijker zichtbaar. Maar toch is er troost door hem op die manier weer tot leven te wekken en Thomas wordt er zelf rustig van. Zonder pathos en nergens meligheid is dit een zeer geschikt verhaal om met zeven- en achtjarige kinderen over de dood van een grootouder te praten.

Masquer le texte