De 13-jarige Victor, een dromerige jongen, wil naar het gymnasium, maar dat is in 1947 niet gebruikelijk. Hij moet er hard voor leren, zodat de meester van de lagere school een positief advies kan geven. Er speelt echter nog iets anders. Victor houdt van jongens, maar durft daarover met niemand te praten. Hij denkt dat hij niet normaal is en pas als hij iets met een meisje krijgt en haar zoent, weet hij het zeker. Hij is homo. Dan vertelt hij het aan zijn ouders, die in eerste instantie heel erg schrikken, maar uiteindelijk hem accepteren zoals hij is. Bijzonder autobiografisch getint verhaal, van de auteur van het Kinderboekenweekgeschenk 2019: 'Droomopa', een eerdere succesvolle samenwerking tussen Dolf Verroen en Charlotte Dematons. In korte, literaire observaties wordt de wereld van Victor, een wereld vol eenzaamheid en twijfels, op een heel beeldende, invoelbare wijze geschetst. En dit tegen de wereld van Nederland in opbouw. De school, en vooral het streven om naar het gymnasium te mogen, vormt de rode draad van het verhaal, maar daar doorheen vervlochten spelen de geaardheid en ontluikende homoseksualiteit van Victor. Verspreid door het verhaal staan enkele mooie getekende portretten in zwart-wit van Victor. Vanaf ca. 12 jaar. Masquer le texte

Dit boek speelt zich af in 1947: een tijd waarin naar de middelbare school gaan een privilege is voor de beste leerlingen, nieuwe kleren moeilijk te krijgen zijn en homo zijn iets is waar je je diep voor schaamt. In die tijd groeit Victor op. Victor weet al heel lang dat hij van jongens houdt maar durft daar met niemand over te praten. Het maakt hem eenzaam maar aan zijn gevoelens twijfelt hij niet.

Het boek wordt verteld in de Ik-vorm. Je kruipt in de huid van Victor en leeft met hem mee. Het boek gaat traag en dat is bedoeld als compliment. Je krijgt tijd om je je Victor en zijn klasgenoten voor te stellen. Het overlijden van een klasgenootje komt dan ook hard binnen. Je krijgt ook een goed beeld van de boeiende, naoorlogse tijd. De Hongerwinter ligt nog vers in ieders geheugen. Een slagroomtaart kunnen kopen, doet de ouders van Victor beseffen dat ze gelukkige mensen zijn. Het beeld van Victor en zijn ontluikende homoseksualiteit is nogal cliché: hij is zorgend, houdt van mooie kleren, is niet goed in sport ... Dat is jammer voor dit verder mooi geschreven en goed uitgewerkte boek.

Masquer le texte