Het doosje krijtjes van Teun is leeg. De krijtjes zijn verdwenen en de lezer moet hen helpen zoeken. Een na een komen de tien krijtjes tevoorschijn. Ze hebben telkens een andere kleur en ze worden voorgesteld als sprekende figuurtjes. Ze geven commentaar bij een tekening die ze gemaakt hebben of zeggen welk gevoel ze daarbij hebben. De krijtjes zijn expressief getekend en krijgen min of meer een eigen karakter. Zo is het beige krijtje bedroefd omdat hij steeds ‘lichtbruin’ wordt genoemd en is het zwarte krijtje fier dat hij meer kan dan alleen lijntjes trekken. Op die manier verwijst het boekje naar de populaire prentenboeken ‘De krijtjes staken’ en ‘De groeten van de krijtjes’*, gemaakt door hetzelfde duo. Dit stevige, vierkante kartonboekje heeft afgeronde hoeken en glanzende bladzijden. Onderaan staan telkens de cijfers van een tot tien, met de gevonden krijtjes er netjes bij als telelementen. Peuters en kleuters kunnen met dit grappige boekje tot tien leren tellen en de kleuren herkennen. In dezelfde uitvoering verscheen ook 'Kleuren met de krijtjes'**. Vanaf. ca. 2 jaar. Masquer le texte

Eén, twee, drie, ... tien! Ik heb alle krijtjes gezien! In dit kartonboekje moet er ‘gezocht’ worden naar tien verschillende kleuren van krijtjes. De meest voorkomende kleuren komen aan bod: paars, groen, geel, oranje, rood, blauw, roze, grijs, zwart en beige. Die laatste is het zo beu om lichtbruin genoemd te worden. Rood is dringend op zoek naar wat rust en zo heeft elke kleur wel wat. Of een peuter/kleuter ook doorheeft wat de tekenaar met de tekst bedoelt, durf ik te betwijfelen. Het is er eerder bijgezet - vermoed ik - om de volwassenen ook iets te doen te geven terwijl ze voorlezen. Kinderen zullen vooral krijtjes tellen en kleuren benoemen. De illustraties vind ik vrolijk en tegelijk sober. Een roze dino en een meisje in een zwart zomerjurkje op het strand, het is eens wat anders. De tekst is in verschillende kleuren gedrukt. De hoeveelheid wordt telkens in een duidelijk lettertype in zwart gedrukt. Dat wat de krijtjes ‘vertellen’ lijkt er telkens in de passende kleur bijgeschreven te zijn. De tekst van het groene krijtje staat zo bijvoorbeeld in het groen geschreven. Dat zorgt voor wat dynamiek in het verhaal, als je het al een verhaal kan noemen. Al bij al vind ik het wel een leuk boekje.

Masquer le texte