Op Irving School laten de vertrekkende studenten elk jaar iets achter voor de volgende die in hun kamer komt wonen en organiseren ze aan het einde van elk schooljaar een afsluitend spel. Duncan treft in zijn kamer cd-opnames aan van albinojongen Tim. Direct is duidelijk dat er iets aan de hand is: Duncan kent Tim en voelt zich schuldig tegenover hem; de lezer heeft geen idee waarom. Tim vertelt over zijn ervaringen op Irving School. Langzaam komt aan het licht welk vreselijk ongeluk er afgelopen jaar is gebeurd en hoe Duncan daarbij betrokken was. De Amerikaans schrijfster weet dit op zich spannende gegeven niet uit te werken tot een boeiend verhaal. Ze wekt veel verwachtingen, maar lost die niet in. De ontknoping kan enkel een anticlimax zijn. De vele herhalingen van Tims gevoelens maken het verhaal bovendien langdradig en zijn manier van vertellen is ongeloofwaardig: spreekt iemand zo een cd in? De perspectiefwisselingen tussen Duncan (personaal) en Tim (ik-vorm) zijn zeer expliciet aangegeven. Vanaf ca. 15 jaar. Masquer le texte