Reeds in de oudheid werd het epicurisme bekritiseerd, omdat het genot nastreefde en de voorzienigheid ontkende. Het genot van Epicurus is nochtans van een andere orde dan dat van het hedonisme. Hij beschouwt het als een soort welbehagen dat niet door pijn en zorgen verstoord wordt. Omdat zorgen en angst daarbij een hinderpaal kunnen vormen, stelt hij dat de goden niet tussenkomen in dit leven en dat er na de dood niets meer is. 
Van Epicurus zijn alleen drie leerbrieven en twee verzamelingen leerstellingen en spreuken bewaard. Deze uitgave bundelt de vertaling van al deze overgeleverde teksten. De vertaling van Keimpe Algra is tamelijk letterlijk, goed te begrijpen, maar soms wel wat stroef. De vertaler zorgde ook voor een uitvoerige en degelijke inleiding over de filosofie en de ethiek van Epicurus, waarbij ook kritieken van latere filosofen als Nietzsche en Jaspers aandacht krijgen.
Deze uitgave, die een duidelijke en juiste voorstelling van het vaak verkeerd begrepen epicurisme geeft, is zeker een aanrader, maar enkel voor wie ze zich in 1998 niet aangeschaft heeft. De uitgaven van 1998 en 2011 zijn (met uitzondering van de kaft) volledig hetzelfde, maar dat wordt nergens vermeld. Vanaf 1995 verschenen ook regelmatig uitgaven van Epicurus’ Brief over het geluk’ (zelfde uitgever, zelfde vertaler; tweede herziene druk in 1998). Die kortere uitgave bevat de twee verzamelingen spreuken, maar slechts één leerbrief, en een iets kortere inleiding.  [Jef Ector] Masquer le texte

De Griekse filosoof Epicurus (ca. 342-270 v.Chr.) heeft in het Westerse denken geen al te beste naam. ‘Epicurisme’ is gelijk komen te staan met hedonisme, atheïsme, zedeloosheid, seksuele uitspattingen en een verregaande drang naar persoonlijk genot. Met deze interessante en toegankelijke vertaling van de drie volledig overgeleverde leerstellige brieven van Epicurus en twee verzamelingen spreuken of maximen, kan iedereen nu zelf kennis nemen van het gedachtegoed van deze denker. En dan blijkt er nogal wat op Epicurus’ vermeende radicalisme af te dingen. Keimpe Algra schreef een uitstekende inleiding die de helft van het boek beslaat en uitleg geeft van Epicurus’ geschriften en de eigen aard van Epicurus’ kenleer en ethiek, maar ook een schets geeft van de Westerse receptie ervan. Epicurus’ drie brieven aan Herodotus, Pythocles en Menoeceus behandelen fysica, kosmos en weerkundige verschijnselen, en sociale filosofie. Met uitgebreid, verklarend notenapparaat. Het boek verscheen oorspronkelijk in 1998. Deze vierde druk is qua vertaling en inleiding herzien op basis van nieuwe tekstedities. Masquer le texte