De jaarlijkse fraaie uitgave van het Vlaamse Davidsfonds heeft deze keer zeventien dierverhalen uit het werk van Ernest Claes (1885-1968) verzameld, voorzien van een wetenschappelijke inleiding door August Keersmaekers. De titel is ontleend aan het uitvoerige verhaal 'Floere het fluwijn', de plastische schildering van de wederwaardigheden van een steenmarter op een boerderij. Claes toont zich een 'echte jongen van de boerenbuiten' met een speciaal vermogen om dieren rond de boerderij, maar ook huisdieren en kleinere insecten met een scherpe blik te observeren en in sappig en onvervalst Vlaams te schetsen. Hij vereenzelvigt dieren vaak met mensen en kent ze humane eigenschappen toe. Zijn taal, stijl en onderwerpen kun je zeker gedateerd noemen, maar ze treffen nog steeds om hun beeldende kracht, want ze blijven onderhoudend, vlot, levendig en vooral ook boeiend door hun onvervalste humor. Die eigenschappen tintelen door heel zijn oeuvre, dat decennia lang een groot lezerspubliek ook in Nederland heeft weten te boeien. Kris Wollants voorzag de uitgave van zwart-wittekeningen en full colour afbeeldingen, soms fijnzinnig, soms zwaar expressief. Tekst in twee kolommen, kleine druk. Masquer le texte