Als het aan Cleo, Cesar en Juul ligt, verandert er niets. Ondanks de dood van hun moeder is het leven met hun vader en heel veel dieren erg gezellig. Ook Louise en Amélie hebben het na de scheiding naar hun zin samen met hun moeder. Alle levens worden op hun kop gezet als hun vader en moeder verliefd op elkaar worden. De kinderen komen in opstand, omdat ze alles bij het oude willen laten en proberen de relatie te saboteren. Dit resulteert in doorgaans komische en herkenbare situaties. Als uiteindelijk de gezinnen bij elkaar logeren, loopt de boel in het honderd en besluiten de ouders hun relatie te beëindigen. Maar of dat is wat de kinderen willen? De kinderen verschillen onderling duidelijk en hun karaktertrekken en (on)hebbelijkheden zorgen voor vaart en dynamiek. Wel zijn de verhaallijn en de personages nogal clichématig en weinig verrassend. Het taalgebruik van de Vlaamse auteur is goed te begrijpen en vlot. Boven elk korte hoofdstuk staat een dag- en tijdsaanduiding. De bladspiegel is erg open en het lettertype vrij groot. De bijzondere titel verwijst onder meer naar de ezelverhaaltjes die Juul verzamelt en die in het boek verspreid staan. De functie is niet duidelijk, maar ze zijn leuk om te lezen. Vanaf ca. 10 jaar. Masquer le texte

Amélie en Louise merken dat hun mama Lena zich plots wat vreemder gedraagt, net zoals Cléo, Cézar en Juul vinden dat papa Albéric wat anders is. Zouden ze verliefd zijn? Maar de kinderen - zoals je dat al van ver ziet aankomen natuurlijk - willen geen nieuwe papa of mama, noch nieuwe broers of zussen en gaan zich verzetten tegen de nieuwe liefde van hun ouder.
Dit verhaal kent een vrij trage aanloop, mee natuurlijk omwille van de keuze om de perspectieven van beide gezinnen af te wisselen. Deze keuze versterkt wel de 'voorpret' die een jonge lezer ongetwijfeld ervaart als hij het vervolg vermoedt. Het had echter wel iets sneller kunnen verlopen.
De titel komt nogal vreemd over en dat wordt in het boek eigenlijk ook niet echt goed uitgediept. In het gezin van Albéric hebben ze twee ezels als 'huisdieren' en een hond die ze Ezel genoemd hebben. De jongste, Juul, verzamelt verhalen over ezels (die ook in het boek gezet zijn). Het is echter niet duidelijk hoe dit een meerwaarde vormt in het verhaal, behalve een beetje extra humor. De prenten van Kristina Ruell zijn braver dan anders, maar verbeelden wel goed het mentale beeld dat je krijgt van de personages doorheen het verhaal.
Masquer le texte