Als het van Guy Van Cauteren afhangt, zetten we best een salontafel in onze keuken, want met zijn boek krijgt het concept van het salontafelboek een praktische invulling. Toegegeven, het grote formaat en de luxueuze presentatie verraden dat dit eerder een kijk- en leesboek is, met prachtige foto's van Willy Lippens en bijwijlen poëtische teksten van Stefaan Van Laere. De reportages over het restaurant, de tuin, het hotel en de omgeving zijn van het betere lifestyleniveau en zetten de kwalitatieve toon die moeiteloos wordt aangehouden. Toch is dit boek veel meer dan een duur kijkboek. Het is zijn prijs trouwens meer dan waard.

Al veertig jaar trekt Van Cauteren aan de gastronomische kar in Vlaanderen. Hij verdedigt steevast de stelregel dat koken een ambacht is en geen kunst. Voor kunst kan je mensen een gevoel bijbrengen maar kunst maken kan je niet aanleren. Een ambacht daarentegen kan je wel aanleren. De vakman beheerst een metier dat hij zelf mee helpt ontwikkelen door met zijn kennis, ervaring en creativiteit te variëren op de traditie zonder nostalgisch aan die traditie vast te houden. Van Cauterens keuken is daarom klassiek te noemen. Met veel respect voor het verleden en de terroir ontwikkelt hij zijn eigen interpretaties en creaties. De terroirkeuken is volgens Van Cauteren overigens een evidentie voor iedereen die met respect voor de seizoenen en lokale producten aan de slag gaat: "Als kok leef je toch in een bepaalde regio die producten voortbrengt waar je fier op bent." Zo plukt hij in het seizoen moerasspirea in de meersen rond de Scheldedijken, laat hij wilde paling verwateren in het Donkmeer, neemt hij rauwe melk, boter, zure room, karnemelk en roomkaas af van een biologisch bedrijf in Zele, net om de hoek, en zweert hij bij jong hoevevarken met vrije uitloop uit Vlaanderen. Deze lokale producten verwerkt Van Cauteren in gerechten die een brede kijk bieden op smaken en aroma's uit de hele wereld.

Net zoals de ideale schotel is dit boek een vrolijk spel van associaties en sensaties. Daarvoor zorgt de afwisseling in de hoofdstukken die nu eens een gerecht, dan weer een presenteervorm, herkomst, of product belichten. Zo zijn er hoofdstukken over salades en zoete hapjes, over gerechten uit diepe borden, over producten uit het meer en het zoet water, uit de zee (schaal- en schelpdieren en vissen), uit tuin, bos, en meren, van de slager, van de jager en poelier, van de hoeve, en uit boomgaard en bessentuin. Tussen deze over het algemeen langere hoofdstukken krijg je intermezzo's over het scharrelei, hopscheuten, witloof, aardappelen, specerijen, kruiden, polderhaas, thee en chocolade. Uit elk hoofdstuk blijkt de passie waarmee de auteurs schrijven over wat hen bezig houdt. De recepten variëren in moeilijkheidsgraad maar zijn allemaal even helder opgesteld. Van Cauteren is niet te beroerd om naast gastronomische recepten ook eenvoudige bereidingen zoals aardappel- en ajuinpuree of geroerd ei met tuinkruiden op te nemen. Bij de recepten staat veelal ook een woordje uitleg, maar soms ook niet. Het verhaal achter 'naaldstuk, acht uur gesmoord in de oven zoals voor de brouwers' had ik wel graag vernomen.

Twee jaar na het sensationele Carnet de Cuisine (2006) levert Van Cauteren opnieuw een fenomenaal boek af dat alle zintuigen beroert. Zelf ziet hij zijn recepten het liefst als aanzetten voor eigen interpretaties. Schuif de salontafel dus maar in de keuken, en waag je met dit prachtboek aan het culinaire ambacht. [Edward Vanhoutte] Masquer le texte

In dit luxueuze kijk- en leesboek maken we kennis met restaurant 't Laurierblad van de Vlaamse chef Guy Van Cauteren, die geldt als verdediger van de terroirkeuken. In de eerste plaats wordt een mooi beeld geschetst van het restaurant, het hotel, de tuin en de omgeving aan de hand van prachtige foto's door Willy Lippens (in zwart-wit en kleur) en soms poëtische teksten door Stefaan Van Laere. Daarnaast bevat dit boek ook hoofdstukken die nu eens een gerecht en dan weer een presenteervorm, herkomst of product belichten. Tussendoor krijgen we korte intermezzo's over het scharrelei, hopscheuten, witlof, thee, chocolade enz. De recepten variëren in moeilijkheidsgraad en bewerkelijkheid, maar zijn allemaal even helder opgesteld. Van Cauteren is bovendien niet te beroerd om naast gastronomische sterrenrecepten ook eenvoudige bereidingen op te nemen, zoals aardappel- en ajuinpuree of geroerd ei met tuinkruiden. De recepten gaan meestal vergezeld van een woordje uitleg, maar soms ook niet. Een mooi boek, dat alle zintuigen beroert. Hardcover in een groot oblongformaat (30 op 28,5 cm). Masquer le texte