Bundel met 28 verhalen over Meester Pompelmoes, volgens de toelichting een klassieke schoolmeester met een zeer brede algemene kennis en een goed hart voor zijn leerlingen. De meester beleeft het ene na het andere avontuur, met de kinderen in de klas of zijn sprekende huisdieren. Zo betovert de meester de planten en bloemen in zijn schooltuintje. Hij koopt een auto die zomaar stopt en pas weer gaat rijden als er een liedje gezongen wordt. En tijdens de vakantie ontdekt de meester een geheim pleintje. De verhalen verschenen voor het eerst tussen 1964 en 1974; ‘Meester Pompelmoes en de mompelmoes’ werd in 1969 bekroond als Kinderboek van het Jaar. Voor deze uitgave zijn de verhalen niet bewerkt of gemoderniseerd; alleen de spelling is aangepast. Jacques Vriens schrijft in zijn voorwoord dat die ouderwetse en deftige woorden soms lastig zijn voor kinderen, maar dat die woorden ook erg mooi zijn. Charlotte Dematons heeft de bundel fraai geïllustreerd. Elk verhaal heeft een of meer kleine of grote kleurenprenten. De gezichtsuitdrukkingen van de meester en de mimiek van de dieren zijn zeer treffend. Chique, uitnodigende uitgave; een klassieker om te koesteren. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar, zelf lezen vanaf ca. 8 jaar. Masquer le texte

Meester Pompelmoes is een ouderwetse schoolmeester, altijd gekleed in een oud fluwelen jasje, inclusief colbertje en vlinderdas. Zelfs toen Hans Andreus hem begin jaren '60 creëerde, was hij al ouderwets. Mogelijk is deze hoofdfiguur van zijn beste kinderboeken gebaseerd op zijn eigen “... meester Kuiper, die net als Pompelmoes excentriek was, een gezet postuur had en veel van katten hield.“ (p. 188). Excentriek kan je hem inderdaad wel noemen, de meester die een nakijkmachine voor huiswerk uitvindt, op vakantie gaat op een onbewoond eiland dat hij zelf creëert in zijn eigen zwembad, of eigenhandig een hangmat vlecht. Toveren kan hij ook al, wat handig is om de speelplaats op één dag om te bouwen tot tropisch regenwoud. Zijn gezette postuur pakt hij even aan door aan atletiek te gaan doen, maar dat eindigt al snel in een brief aan de voorzitter van de club waarin hij zijn besluit meedeelt Ondersteunend Lid te worden en geen Hardlopend Lid meer. Meester Pompelmoes heeft niet zomaar een kat, maar wel een Geleerde Kater, naast trouwens de Fleurige Hond van de beroemde jachthondenfamilie van de Van Heideland Overvelds, en Gerrit de Tuinkraai. Zelfs de auto maakt in zekere zin deel uit van dit “gezin”. Zoals de huisdieren, kan ook de auto Doremi praten, waardoor hij zo en dan een vrolijk lied kan vragen aan zijn passagiers.
Een dertigtal verhalen bevat deze heerlijk dikke bundel. Ideaal om een winter mee onder te duiken en een maand lang dagelijks te genieten van zo’n verrukkelijk, ouderwets, gezellig voorleesverhaal. Daar staat vooral de humor van het boek garant voor, een milde, verfijnde humor die de volwassene even zeer zal smaken als het kind, zo niet nog meer. Maar even goed ook de grenzeloze fantasie, die zich bijvoorbeeld uit in een aardige spiegel die mensen en dieren niet hun gewone spiegelbeeld voorhoudt, maar wel van degenen die ze zouden willen zijn. En tenslotte de taal van woordkunstenaar en dichter Hans Andreus, wat voorlezen een plezier maakt. De verhalen van meester Pompelmoes mogen dan stokoud zijn, de gezelligheid ervan blijft onweerstaanbaar.
Masquer le texte