Heruitgave van dit in 2007 voor het eerst uitgegeven poëzie-prentenboek van het bekende schrijversechtpaar Monique en Hans Hagen en geïllustreerd door drievoudig Gouden Penseel-winnaar Jan Jutte. Inhoudelijk is er niets veranderd aan de fijnzinnige poëzie, evenmin aan het formaat van de uitgave. Het omslag is wel aangepast. Het is een illustratie die bij het gedicht ‘Zon en maan’ hoort. Het openings- annex titelgedicht, ook hier opvallend op het schutblad geplaatst, vertelt min of meer de thema’s die in de gedichten naar voren komen. Er wordt in deze bundel sfeerrijk gedicht over de dood, natuur en het weer, dromen en de wereld. Er worden geen leestekens en hoofdletters gebruikt. Het mag ook een prentenboek genoemd worden omdat de illustraties een prominente plaats innemen. Die zijn goed aangepast aan de sfeer van de teksten en variëren van humoristisch tot melancholisch. De heruitgave is zeker op z’n plaats vanwege de inhoudelijke kwaliteit, maar ook vanwege de toevoeging van een cd, waarop de gedichten (27 in getal) in 24 liedjes worden bezongen. De liedjes treffen goed de toon van de poëzie. Vanaf ca. 4 jaar. Masquer le texte

“... vroeger heel erg lang geleden was opa ook een kind ik weet niet of het waar is of dat hij het verzint” (p. 12) Bovenstaand voorbeeld is sprekend voor deze hele dichtbundel: een perfect ritme, een vloeiend, haast vanzelfsprekend rijm, een eenvoudige woordenschat zonder arm te zijn. Op een heel gebalde en toch zachte manier, met een groot gevoel voor humor, geeft het schrijverskoppel in elk gedicht een gevoel, een indruk, een droom, een vaststelling weer, telkens vanuit het standpunt van het kind zelf. En bovendien ook perfect begrijpbaar voor een jong kind. Het is heerlijk om even samen met je kind stil te staan en in te gaan op de uitnodiging tot nadenken die in elk gedichtje geboden wordt. Na 'Jij bent de liefste', een must voor elke kinderboekenkast, is dit een nieuw meesterwerkje van het schrijversduo Hagen. Die bovendien in Jan Jutte een perfecte partner hebben gevonden voor de illustraties. Elke illustratie sluit geweldig aan bij de sfeer van het gedicht, of die nu ingetogen, triest, dan wel heel vrolijk is. “... het onweer drijft voorbij twintig, tachtig, honderd een verre flits, ik hoor niks meer het is weer opgedonderd” (p. 43)
Masquer le texte