Een soldaat meldt zich in 1914 vrijwillig aan bij het Duitse leger om problemen in zijn geboortedorp te ontvluchten, maar de burgemeester heeft andere plannen. Deze debuutroman kent een bijzondere ontstaansgeschiedenis. Een bidprentje van een verre voorouder uit Duitsland die in de Eerste Wereldoorlog is gesneuveld, wekt de interesse van historicus-auteur Hugo Luijten (1969). Hij gaat graven in het verleden. De opbrengst van zijn speurwerk voegt hij bij zijn rijke fantasie en het resultaat is een zeer lezenswaardige, historisch goed gedocumenteerde oorlogsroman. Daarbij beschikt de schrijver over een vaardige pen. Zijn personages komen tot leven en ook al blijf je de toeschouwer die naar een – soms bloederige – film zit te kijken, je voelt mee met de hoofdpersoon en je moet soms 'grimlachen' om de onnozele halzen in het verhaal. Toegegeven, de plot waar het verhaal op steunt is dun en voorspelbaar, maar het is vooral de levensechte manier waarop de auteur zijn personages aan de lezer presenteert dat het geheel vaart en kleur geeft: ‘De bankdirecteur had een scherpe, krakende stem. Hij praatte langzaam, alsof hij bij elk woord nadacht over de prijs ervan’. Een verdienstelijk debuut. Masquer le texte