Idan Ben-Barak, microbioloog en schrijver, woont in Australië en heeft tot nu toe drie boeken geschreven. In 2017 maakte hij samen met illustrator Julian Frost het prentenboek 'Do not lick this book'. Linnea Rundgren maakte de microscopische foto's die zijn verwerkt in de stripachtige illustraties. Het boek is vertaald in verschillende talen en won in 2018 'The Eve Pownall Award' voor informatieve boeken. Op humoristische wijze wordt verteld over een microbe Miek. Miek gaat op avontuur met de lezer. De lezer brengt haar naar verschillende plekken, zoals tanden en een t-shirt, waar ze kennismaakt met andere microben. Tot slot is er een geïllustreerd overzicht opgenomen van de echte microben met hun soortnaam. Van elke soort is er een korte omschrijving van de leefomgeving. De personages in het boek zijn gebaseerd op het uiterlijk van de echte microben. Van de makers van het boek is ook een tekening met een korte beschrijving van wat ze voor het boek hebben gedaan. Op speelse en grappige wijze wordt kennisgemaakt met bacteriën en schimmels. Voor de beoogde doelgroep is dit een van de weinige boeken over dit thema. Voorlezen vanaf ca. 4 jaar, zelf lezen vanaf ca. 7 jaar. Masquer le texte

Miek is een microbe. Ze is klein. Heel klein. Ze is zo klein dat je een microscoop nodig hebt om haar te kunnen zien. Of sla dit boek open om haar te zien en neem haar mee op avontuur naar plekken waar ze nog niet eerder is geweest, zoals de ijzige gletsjers van je tanden of de jungle die je T-shirt is.

In dit boek wordt op zeer laagdrempelige, grappige wijze kennis gemaakt met de wereld van de microbe. Op pagina één maken we kennis met Miek. Miek is een microbe en wordt afgebeeld als een grappig uitziend blauw figuurtje. In het echt kan je Miek niet zien. Ze is klein, heel klein. Op de stip afgebeeld op het papier zitten exact 3.422.167 microben. 'Maar het kunnen er ook een paar miljoen meer of minder zijn', wordt er in een voetnoot bij verteld. Samen met microbe Miek ga je op reis doorheen de microscopische wereld. En die wereld hoef je niet eens zo ver te zoeken. Als lezer word je direct uitgenodigd om actief deel te nemen aan haar reis. Jouw vinger wordt namelijk het transportmiddel waarmee Miek (en haar vriendjes) op reis gaan. Het boek vertelt je precies wat je moet doen. Op jouw vingertop reist Miek achtereenvolgens van het boek naar je tanden, je T-shirt en ten slotte je navel. Doorsnee plekjes zou je zeggen, maar onder de microscoop zien ze er helemaal anders uit! De uitvergrote locaties vormen paginagrootte landschappen. Je tanden lijken wel enorme ijspieken en je T-shirt een grote spaghetti-jungle. Op elke plek leren we nieuwe microben kennen. Kleine stilistische weergaves van de échten. Ze vertellen ons grappige maar ook wel vieze dingen. Maar dat maakt het lezen uiteraard juist leuk. De instructies worden gegeven in grote zwarte letters op een wit blad. Duidelijk toch? Achteraan krijgen we nog een kort overzicht van de vriendjes die we leerden kennen met ernaast een ietwat realistischere weergave en een korte uitleg. Niet alleen grappig dus, je leert er ook iets bij. Als afsluiter worden ook de makers van het boek even kort voorgesteld. Fijn te weten dat Julian Frost van geroosterd brood houdt.

Kortom, een plezierig, ietwat vies boekje als eerste kennismaking tot de microscopische wereld en de microben die je overal vindt. Maar dan ook écht overal: onder de grond, op de knieën van een olifant, in je sokken, in de lucht, in je darmen, op trompetten, op de bodem van de zee, op de Zuidpool, op het topje van de Mount Everest, in je ontbijt, in de neus van Sinterklaas ... (leuk detail van de vertaler!)

Masquer le texte

Miek is een microbe. Ze is klein. Heel klein. Ze is zo klein dat je een microscoop nodig hebt om haar te kunnen zien. Of sla dit boek open om haar te zien en neem haar mee op avontuur naar plekken waar ze nog niet eerder is geweest, zoals de ijzige gletsjers van je tanden of de jungle die je T-shirt is.

In dit boek wordt op zeer laagdrempelige, grappige wijze kennis gemaakt met de wereld van de microbe. Op pagina één maken we kennis met Miek. Miek is een microbe en wordt afgebeeld als een grappig uitziend blauw figuurtje. In het echt kan je Miek niet zien. Ze is klein, heel klein. Op de stip afgebeeld op het papier zitten exact 3.422.167 microben. 'Maar het kunnen er ook een paar miljoen meer of minder zijn', wordt er in een voetnoot bij verteld. Samen met microbe Miek ga je op reis doorheen de microscopische wereld. En die wereld hoef je niet eens zo ver te zoeken. Als lezer word je direct uitgenodigd om actief deel te nemen aan haar reis. Jouw vinger wordt namelijk het transportmiddel waarmee Miek (en haar vriendjes) op reis gaan. Het boek vertelt je precies wat je moet doen. Op jouw vingertop reist Miek achtereenvolgens van het boek naar je tanden, je T-shirt en ten slotte je navel. Doorsnee plekjes zou je zeggen, maar onder de microscoop zien ze er helemaal anders uit! De uitvergrote locaties vormen paginagrootte landschappen. Je tanden lijken wel enorme ijspieken en je T-shirt een grote spaghetti-jungle. Op elke plek leren we nieuwe microben kennen. Kleine stilistische weergaves van de échten. Ze vertellen ons grappige maar ook wel vieze dingen. Maar dat maakt het lezen uiteraard juist leuk. De instructies worden gegeven in grote zwarte letters op een wit blad. Duidelijk toch? Achteraan krijgen we nog een kort overzicht van de vriendjes die we leerden kennen met ernaast een ietwat realistischere weergave en een korte uitleg. Niet alleen grappig dus, je leert er ook iets bij. Als afsluiter worden ook de makers van het boek even kort voorgesteld. Fijn te weten dat Julian Frost van geroosterd brood houdt.

Kortom, een plezierig, ietwat vies boekje als eerste kennismaking tot de microscopische wereld en de microben die je overal vindt. Maar dan ook écht overal: onder de grond, op de knieën van een olifant, in je sokken, in de lucht, in je darmen, op trompetten, op de bodem van de zee, op de Zuidpool, op het topje van de Mount Everest, in je ontbijt, in de neus van Sinterklaas ... (leuk detail van de vertaler!)

Masquer le texte

Miek is een microbe. Ze is klein. Heel klein. Ze is zo klein dat je een microscoop nodig hebt om haar te kunnen zien. Of sla dit boek open om haar te zien en neem haar mee op avontuur naar plekken waar ze nog niet eerder is geweest, zoals de ijzige gletsjers van je tanden of de jungle die je T-shirt is.

In dit boek wordt op zeer laagdrempelige, grappige wijze kennis gemaakt met de wereld van de microbe. Op pagina één maken we kennis met Miek. Miek is een microbe en wordt afgebeeld als een grappig uitziend blauw figuurtje. In het echt kan je Miek niet zien. Ze is klein, heel klein. Op de stip afgebeeld op het papier zitten exact 3.422.167 microben. 'Maar het kunnen er ook een paar miljoen meer of minder zijn', wordt er in een voetnoot bij verteld. Samen met microbe Miek ga je op reis doorheen de microscopische wereld. En die wereld hoef je niet eens zo ver te zoeken. Als lezer word je direct uitgenodigd om actief deel te nemen aan haar reis. Jouw vinger wordt namelijk het transportmiddel waarmee Miek (en haar vriendjes) op reis gaan. Het boek vertelt je precies wat je moet doen. Op jouw vingertop reist Miek achtereenvolgens van het boek naar je tanden, je T-shirt en ten slotte je navel. Doorsnee plekjes zou je zeggen, maar onder de microscoop zien ze er helemaal anders uit! De uitvergrote locaties vormen paginagrootte landschappen. Je tanden lijken wel enorme ijspieken en je T-shirt een grote spaghetti-jungle. Op elke plek leren we nieuwe microben kennen. Kleine stilistische weergaves van de échten. Ze vertellen ons grappige maar ook wel vieze dingen. Maar dat maakt het lezen uiteraard juist leuk. De instructies worden gegeven in grote zwarte letters op een wit blad. Duidelijk toch? Achteraan krijgen we nog een kort overzicht van de vriendjes die we leerden kennen met ernaast een ietwat realistischere weergave en een korte uitleg. Niet alleen grappig dus, je leert er ook iets bij. Als afsluiter worden ook de makers van het boek even kort voorgesteld. Fijn te weten dat Julian Frost van geroosterd brood houdt.

Kortom, een plezierig, ietwat vies boekje als eerste kennismaking tot de microscopische wereld en de microben die je overal vindt. Maar dan ook écht overal: onder de grond, op de knieën van een olifant, in je sokken, in de lucht, in je darmen, op trompetten, op de bodem van de zee, op de Zuidpool, op het topje van de Mount Everest, in je ontbijt, in de neus van Sinterklaas ... (leuk detail van de vertaler!)

Masquer le texte

Miek is een microbe. Ze is klein. Heel klein. Ze is zo klein dat je een microscoop nodig hebt om haar te kunnen zien. Of sla dit boek open om haar te zien en neem haar mee op avontuur naar plekken waar ze nog niet eerder is geweest, zoals de ijzige gletsjers van je tanden of de jungle die je T-shirt is.

In dit boek wordt op zeer laagdrempelige, grappige wijze kennis gemaakt met de wereld van de microbe. Op pagina één maken we kennis met Miek. Miek is een microbe en wordt afgebeeld als een grappig uitziend blauw figuurtje. In het echt kan je Miek niet zien. Ze is klein, heel klein. Op de stip afgebeeld op het papier zitten exact 3.422.167 microben. 'Maar het kunnen er ook een paar miljoen meer of minder zijn', wordt er in een voetnoot bij verteld. Samen met microbe Miek ga je op reis doorheen de microscopische wereld. En die wereld hoef je niet eens zo ver te zoeken. Als lezer word je direct uitgenodigd om actief deel te nemen aan haar reis. Jouw vinger wordt namelijk het transportmiddel waarmee Miek (en haar vriendjes) op reis gaan. Het boek vertelt je precies wat je moet doen. Op jouw vingertop reist Miek achtereenvolgens van het boek naar je tanden, je T-shirt en ten slotte je navel. Doorsnee plekjes zou je zeggen, maar onder de microscoop zien ze er helemaal anders uit! De uitvergrote locaties vormen paginagrootte landschappen. Je tanden lijken wel enorme ijspieken en je T-shirt een grote spaghetti-jungle. Op elke plek leren we nieuwe microben kennen. Kleine stilistische weergaves van de échten. Ze vertellen ons grappige maar ook wel vieze dingen. Maar dat maakt het lezen uiteraard juist leuk. De instructies worden gegeven in grote zwarte letters op een wit blad. Duidelijk toch? Achteraan krijgen we nog een kort overzicht van de vriendjes die we leerden kennen met ernaast een ietwat realistischere weergave en een korte uitleg. Niet alleen grappig dus, je leert er ook iets bij. Als afsluiter worden ook de makers van het boek even kort voorgesteld. Fijn te weten dat Julian Frost van geroosterd brood houdt.

Kortom, een plezierig, ietwat vies boekje als eerste kennismaking tot de microscopische wereld en de microben die je overal vindt. Maar dan ook écht overal: onder de grond, op de knieën van een olifant, in je sokken, in de lucht, in je darmen, op trompetten, op de bodem van de zee, op de Zuidpool, op het topje van de Mount Everest, in je ontbijt, in de neus van Sinterklaas ... (leuk detail van de vertaler!)

Masquer le texte

Miek is een microbe. Ze is klein. Heel klein. Ze is zo klein dat je een microscoop nodig hebt om haar te kunnen zien. Of sla dit boek open om haar te zien en neem haar mee op avontuur naar plekken waar ze nog niet eerder is geweest, zoals de ijzige gletsjers van je tanden of de jungle die je T-shirt is.

In dit boek wordt op zeer laagdrempelige, grappige wijze kennis gemaakt met de wereld van de microbe. Op pagina één maken we kennis met Miek. Miek is een microbe en wordt afgebeeld als een grappig uitziend blauw figuurtje. In het echt kan je Miek niet zien. Ze is klein, heel klein. Op de stip afgebeeld op het papier zitten exact 3.422.167 microben. 'Maar het kunnen er ook een paar miljoen meer of minder zijn', wordt er in een voetnoot bij verteld. Samen met microbe Miek ga je op reis doorheen de microscopische wereld. En die wereld hoef je niet eens zo ver te zoeken. Als lezer word je direct uitgenodigd om actief deel te nemen aan haar reis. Jouw vinger wordt namelijk het transportmiddel waarmee Miek (en haar vriendjes) op reis gaan. Het boek vertelt je precies wat je moet doen. Op jouw vingertop reist Miek achtereenvolgens van het boek naar je tanden, je T-shirt en ten slotte je navel. Doorsnee plekjes zou je zeggen, maar onder de microscoop zien ze er helemaal anders uit! De uitvergrote locaties vormen paginagrootte landschappen. Je tanden lijken wel enorme ijspieken en je T-shirt een grote spaghetti-jungle. Op elke plek leren we nieuwe microben kennen. Kleine stilistische weergaves van de échten. Ze vertellen ons grappige maar ook wel vieze dingen. Maar dat maakt het lezen uiteraard juist leuk. De instructies worden gegeven in grote zwarte letters op een wit blad. Duidelijk toch? Achteraan krijgen we nog een kort overzicht van de vriendjes die we leerden kennen met ernaast een ietwat realistischere weergave en een korte uitleg. Niet alleen grappig dus, je leert er ook iets bij. Als afsluiter worden ook de makers van het boek even kort voorgesteld. Fijn te weten dat Julian Frost van geroosterd brood houdt.

Kortom, een plezierig, ietwat vies boekje als eerste kennismaking tot de microscopische wereld en de microben die je overal vindt. Maar dan ook écht overal: onder de grond, op de knieën van een olifant, in je sokken, in de lucht, in je darmen, op trompetten, op de bodem van de zee, op de Zuidpool, op het topje van de Mount Everest, in je ontbijt, in de neus van Sinterklaas ... (leuk detail van de vertaler!)

Masquer le texte