Een experimentele roman die o.a. Dan Brown, Tolstoj en de middelbare damesroman parodieert. Een tweede luitenant doolt met een leger figuranten op een eindeloze Russische vlakte, een schrijvende middelbare bibliothecaresse is in Napels op zoek naar zichzelf, er is een mysterieus medaillon, er zijn de auteur en de serveerster en nog vele andere(n), die samen een punt maken: het ware, bewuste, van echte keuzes aan elkaar hangende leven is een fictie, of er tenminste sterk op gebaseerd. De 26 personages die als verteller telkens de macht overnemen, saboteren hun verhaallijnen en halen de voorspelbaarheid van de fictie weer onderuit. De auteur – classicus, recensent, bekroond romancier en dichter – geeft zichzelf bloot en maakt zijn punt, dwars door de literaire verwijzingen, grollen en teleurstellingen heen. Nu eens slaat het evenwicht wel door naar de grap, naar de lichtheid, dan weer naar de academische component en de literatuurkritische moraal, maar steeds prikkelt en vermaakt dit boek.