In januari verdwijnt Michael Campion, hartpatiënt en het enige kind van een voormalig gouverneur. In december van datzelfde jaar wordt na een anonieme tip het 23-jarig hoertje Junie Moon door de politie gearresteerd. Ze bekent dat Michael in haar armen is gestorven, maar het lijk wordt nooit gevonden. Op basis van een indirect bewijs wordt de jonge prostituee voor de rechtbank gedaagd. Tegelijk vinden in San Francisco spectaculaire branden plaats, telkens met dezelfde modus operandi. De slachtoffers zijn rijke, getrouwde koppels, en in de buurt van de brandhaard wordt elke keer een boek gevonden dat op één of andere manier naar vuur verwijst. Op het titelblad staat telkens een Latijns citaat.

Brigadier Lindsay Boxer leidt het politieonderzoek in beide zaken, pathologe Claire Washburn doet het forensisch onderzoek, Cindy Thomas is als journaliste zeer geïnteresseerd en Yuki Costello is de openbare aanklager in de zaak Michael Campion. De vier vrouwen zijn vriendinnen en achter hun marguerita's in hun favoriete cocktailbar, brainstormen ze over de verontrustende criminele feiten waarmee San Francisco te kampen heeft. Ze noemen zichzelf ietwat ironisch 'The Women's Murder Club'.

Amerikaans thrillerauteur James Patterson schrijft al sinds 1976 thrillers in zijn vrije tijd. Vanaf 1993 is het schrijven een fulltime bezigheid geworden. Naast zijn succesvolle reeks met de zwarte rechercheur Alex Cross in de hoofdrol, zet hij met 'The Women's Murder Club' een nieuwe serie kaskrakers neer. Los van deze twee reeksen heeft hij nog een aantal thrillers geschreven. Dit verhaal heeft Patterson met co-auteur Maxine Paetro geschreven. Haar naam staat vermeld op het kaft maar verder is haar bijdrage onduidelijk.

Wie al een aantal thrillers van Patterson heeft gelezen, herkent zijn ingrediënten: twee verhaallijnen met als enige bindmiddel Alex Cross of één van de leden van 'The Women's Murder Club', een spectaculair en spannend begin dat al vrij snel begint te verwateren en eindigt in een even spectaculair einde dat er helaas dikwijls met de haren is bijgesleurd. Met andere woorden, Patterson bulkt van de originele ideeën en invalshoeken, maar hij neemt niet voldoende tijd om deze op een grondige manier uit te werken. Hij schrijft vlot, en met zijn Latijnse citaten en verwijzingen naar Fahrenheit 451, een sciencefiction klassieker van Ray Bradbury en Burning in water, drowning in flame, een poëziebundel van Charles Bukowski, getuigt hij van zijn algemene vorming. Maar helaas tillen die zijn thrillers niet op tot enig literair niveau. Kortom, een Golden Dagger Award gaat Patterson nooit winnen. Maar wie zoekt naar een vlotgeschreven spannend boek als tuin- of strandlectuur, vindt bij hem zeker zijn gading. [Myriam Bellens] Masquer le texte

Een reeks brandstichtingen met fatale gevolgen (vier koppels sterven) teistert San Francisco. Een bekende jongeman is al een tijdje vermist en er is geen enkel spoor dat ergens toe leidt. Beide zaken starten als op zichzelf staand, maar gaandeweg vloeien ze als vanzelfsprekend in elkaar over en zie je de verbanden die er steeds al bleken te zijn! Lindsay Boxer (brigadier, ik-figuur) gaat samen met haar politiepartner op onderzoek uit en wordt hierbij bijgestaan door Yuki (Officier van Justitie), Claire (patholoog-anatoom) en Cindy (verslaggeefster). De vier vrouwen vormen samen ‘The women’s murder club’ en zijn in die hoedanigheid ook te zien op televisie. De acties volgen elkaar vliegensvlug op: brandstichting, stalking, vermissing, moord, prostitutie en een lopende rechtszaak. Het boek is verdeeld in (125) korte hoofdstukken: een proloog en vijf delen. De hoeveelheid acties, de korte hoofdstukken en de weinig overbodige tekst zorgen voor veel vaart, maar zorgen af en toe ook voor een lawine die over de lezer wordt uitgestort. In korte tijd weet deze (veel)schrijver de lezer te boeien en uit te dagen om in het hoge tempo mee te gaan: het boek moet uit, je moet de afloop weten! En dan nog: niet alles is wat het lijkt te zijn! Paperback met normale druk. Masquer le texte