Deze bloemlezing van Nederlandstalige gedichten van na 1990 profileert zich als 'cross-overpoëzie', d.i. 'cross-overliteratuur' in zijn dubbele betekenis: als modieuze term voor adolescentenliteratuur, maar ook literatuur waarmee op een jongeren- én volwassenenpubliek gemikt wordt. Dat brengt een verrassende selectie met zich mee. Bundels voor jongeren worden doorgaans gekenmerkt door een relatief soepele inleefbaarheid, maar de keuze van de teksten hier is goed voor bijwijlen stevig wat 'frictie'. Herman de Coninck, Ted van Lieshout, Rutger Kopland, Gerrit Komrij, Willem Wilmink, Bart Moeyaert e.a. liggen in de lijn van de verwachtingen, omdat het jeugd- of canonschrijvers zijn. Maar ook wat weerbarstiger poëzie (van o.m. Anna Enquist, Ilja Leonard Pfeijffer, Willem M. Roggeman) en gedichten van jonge, opmerkelijke dichters (bv. Peter Ghyssaert, Hilde Keteleer, Menno Wigman) zijn opgenomen. Een boeiend geheel, schitterend vormgegeven door de bekende Dooreman (groot formaat, mooie wikkel, royale letter in zwart en rood), en met knappe illustraties van Gerda Dendooven (silhouetten in zwart en rood). Vanaf ca. 14 jaar. Masquer le texte

“99 jonge gedichten” valt op 2 manieren te interpreteren. Ten eerste dat het om een bloemlezing van vrij recente gedichten gaat, namelijk uit bundels van na 1990. Ten tweede dat de selectie gemaakt werd om jongeren aan te spreken, hoewel evengoed ook volwassenen: cross- overpoëzie heet dat tegenwoordig. De samenstellers hebben daarbij bewust niet gekozen voor een thematische ordening, en ook geen trefwoordenlijst opgenomen, zoals dat gebruikelijk is. Zij hopen dat de lezer in plaats van snel even een gedicht te zoeken over onderwerp x of y, gaat grasduinen door de hele bloemlezing en zo makkelijker nieuwe gedichten en misschien ook nieuwe dichters ontdekt. Hoewel de meeste namen zeer vertrouwd in de oren klinken: Toon Tellegen, Herman de Coninck, Ted van Lieshout, Bart Moeyaert, Gerrit Komrij, Leonard Nolens, Cees Nooteboom, Willem Wilmink, K. Schippers, ... Hun werk en dat van anderen werd geselecteerd omdat enerzijds de themata herkenbaar zijn voor de doelgroep -liefde, scheiding, zelfmoord,...- maar anderzijds hun verwoording vaak vervreemdend werkt. Het resultaat is een bundel die je dwingt stil te staan, omwille van de inhoud uiteraard, maar ook omwille van de bijzonder fraaie vormgeving. Om vervreemding weer te geven is geen stijl meer geschikt dan het hoekige expressionisme van Gerda Dendooven. En de vormgeving van haar man benadert zoals steeds de perfectie: niet alleen de lay-out of de kleurkeuze, zelfs het papier draagt bij tot de verstilling.
Masquer le texte