Een niet bij name genoemd meisje van 7 jaar (ik-figuur) vertelt over haar zoektocht naar haar moeder. Ze woont bij haar alleenstaande vader die zichzelf een elf noemt en door wie ze als baby is geadopteerd. Telkens opnieuw moet het meisje concluderen dat ze niet bij elkaar passen. Hoewel ze erg graag wil weten wie haar mama is, zegt papa daarover telkens: ‘Later.’ Omdat ze hierdoor vol vragen en twijfels zit, bedenkt het meisje steeds weer nieuwe plannen om weg te lopen, maar zonder resultaat. Als papa ook nog verliefd wordt op haar turnleraar Kurt is dit eens te meer een reden om op zoek te gaan naar haar mama. Eindigend met een tegelijkertijd voorzichtig optimistisch en realistisch slot wordt het gevoelige verhaal verteld van een geadopteerd meisje, dat opgroeit in een weinig alledaags eenoudergezin. Haar begrijpelijke gevoelens van moeite en pijn worden helder verwoord in veelal korte zinnen die telkens op een nieuwe regel beginnen. De meestal paginagrote, stemmige potloodillustraties geven het karakter van het verhaal het juiste accent. Een verhaal dat wellicht niet voor ieder kind geschikt is, maar wel kan helpen om een gemis aan een biologische vader of moeder te verwerken. Vanaf ca. 8 jaar. Masquer le texte

‘Papa’ en ‘ik’, de hoofdpersonages in het boek ‘Alleen de maan is ver genoeg’, zijn naamloos. Zonder hun namen te noemen, neemt de auteur ons mee in het hoofd van een kind dat haar moeder nooit heeft gekend en een vader heeft toegewezen gekregen ‘die bovenaan de lijst stond’. Dat haar vader nu haar vader is, is volgens haar dan ook volkomen toeval. Zij en haar papa passen niet bij elkaar, aldus de dochter. Zo houdt haar vader van goochelen, terwijl zij er een hekel aan heeft. Hij houdt van wijn, heeft een oorbel in zijn neus en houdt van wijn en taart op zondag. Bovendien heeft hij hoogtevrees. En daarom passen zij en haar vader niet bij elkaar. Dus besluit ze een plan te bedenken om niet meer bij haar vader te wonen. Zo denkt ze eraan om bij Ludo die verliefd is op haar te wonen of bij haar oma of in de supermarkt of bij haar vriendin Mia of om naar de maan af te reizen. Wanneer blijkt dat haar vader verliefd is op haar sportleraar, is ze helemaal overstuur en besluit om haar plan uit te voeren, meer nog: ze wil haar moeder terugvinden.

Het boek bevat een knap staaltje humor en is een goed leesboek voor kinderen die al een beetje leeservaring hebben en verder willen leren lezen. Het boek is opgebouwd uit hoofdstukken die telkens een ander plan bevatten en zo vlot leesbaar zijn. De band tussen de dochter en haar vader is uitvoerig beschreven, waardoor je als lezer ontroerd wordt door de veelzijdige relatie tussen hen beiden, in het bijzonder de laatste pagina’s. Ook de thema’s zijn door de auteur Jeroen Serruys goed uitgekozen. Het is herkenbaar om met je ouders niet op één lijn zitten, zeker als ze zich niet als ‘ouders’ gedragen. Ook de relatie tussen haar vader en de sportleraar is een thema dat de auteur goed in de kijker zet en daar ook in slaagt. De zwart-wit illustraties, realistische tekeningen met een kwinkslag, kunnen niet helemaal bekoren.



‘Alleen de maan is ver genoeg’ is aan te raden voor kinderen die al kunnen lezen maar graag verder oefenen en sluit aan bij belangrijke thema’s vandaag zoals relaties, psychologische zorg en opgroeien. Een leesboek met een sterk inhoudelijk verhaal en de mogelijkheid om leesvaardigheden verder te ontwikkelen.

Masquer le texte

‘Papa’ en ‘ik’, de hoofdpersonages in het boek ‘Alleen de maan is ver genoeg’, zijn naamloos. Zonder hun namen te noemen, neemt de auteur ons mee in het hoofd van een kind dat haar moeder nooit heeft gekend en een vader heeft toegewezen gekregen ‘die bovenaan de lijst stond’. Dat haar vader nu haar vader is, is volgens haar dan ook volkomen toeval. Zij en haar papa passen niet bij elkaar, aldus de dochter. Zo houdt haar vader van goochelen, terwijl zij er een hekel aan heeft. Hij houdt van wijn, heeft een oorbel in zijn neus en houdt van wijn en taart op zondag. Bovendien heeft hij hoogtevrees. En daarom passen zij en haar vader niet bij elkaar. Dus besluit ze een plan te bedenken om niet meer bij haar vader te wonen. Zo denkt ze eraan om bij Ludo die verliefd is op haar te wonen of bij haar oma of in de supermarkt of bij haar vriendin Mia of om naar de maan af te reizen. Wanneer blijkt dat haar vader verliefd is op haar sportleraar, is ze helemaal overstuur en besluit om haar plan uit te voeren, meer nog: ze wil haar moeder terugvinden.

Het boek bevat een knap staaltje humor en is een goed leesboek voor kinderen die al een beetje leeservaring hebben en verder willen leren lezen. Het boek is opgebouwd uit hoofdstukken die telkens een ander plan bevatten en zo vlot leesbaar zijn. De band tussen de dochter en haar vader is uitvoerig beschreven, waardoor je als lezer ontroerd wordt door de veelzijdige relatie tussen hen beiden, in het bijzonder de laatste pagina’s. Ook de thema’s zijn door de auteur Jeroen Serruys goed uitgekozen. Het is herkenbaar om met je ouders niet op één lijn zitten, zeker als ze zich niet als ‘ouders’ gedragen. Ook de relatie tussen haar vader en de sportleraar is een thema dat de auteur goed in de kijker zet en daar ook in slaagt. De zwart-wit illustraties, realistische tekeningen met een kwinkslag, kunnen niet helemaal bekoren.



‘Alleen de maan is ver genoeg’ is aan te raden voor kinderen die al kunnen lezen maar graag verder oefenen en sluit aan bij belangrijke thema’s vandaag zoals relaties, psychologische zorg en opgroeien. Een leesboek met een sterk inhoudelijk verhaal en de mogelijkheid om leesvaardigheden verder te ontwikkelen.

Masquer le texte