In sterke dialogen schetst de auteur de rauwe wereld van Afrika, rampen, de wereld van idealisten en hulpverleners, maar ook de vervaging van menselijkheid in onmenselijke situaties. Journalist Orin Perth wordt meteen aan het begin van dit verhaal door een medisch team ingezet om een operatie op de laadbak van een vrachtwagen in goede banen te leiden. Zijn moeder, die niet weet waar hij uithangt, reist ook af naar Afrika. Daartussendoor loopt het verhaal over een sadistische warlord, die tegelijkertijd tekeningen van kindsoldaten maakt. Deze roman is gruwelijk, hilarisch maar ook komisch. Longraine, een Britse debutant die nu in New York woont en documentaires maakt over genocide en oorlogsmisdaden, maakt alles aannemelijk omdat hij een goed stilist is. Een vrouw die door slaapgebrek haar baby van het balkon gooit of iemand die aankondigt dat ze kanker heeft worden geloofwaardige personages in deze roman, juist omdat hij niet dramatiseert maar duidelijk weet te maken dat al zijn personages de wil tot overleven hebben. Vaak tevergeefs, dat wel. Masquer le texte