Huurmoordenaar Olav Johansen vertelt hoe hij eind 1977 van zijn baas, een drugsbaron, opdracht krijgt diens overspelige vrouw Corina te ‘expediëren’. Terwijl hij zijn kans afwacht, wordt hij verliefd op haar en vermoordt haar vermeende minnaar. Zo begint een hier en daar kolderieke thriller vol poëtische bespiegelingen over o.a. literatuur. De lezer krijgt door de ik-vorm een kijkje in het hoofd van deze woordblinde crimineel met softe trekjes (hij redt verschillende mensen onder wie de doofstomme Maria: hij speelt (?) dat hij verliefd op haar is), die aanvankelijk niet al te snugger lijkt. En zo zijn er meer personages die niet zijn wie zij lijken te zijn, niet in de laatste plaats Corina en haar minnaar. Hier en daar stoort te veel uitleg, maar interessant zijn de inkijkjes in zijn jeugd met een alcoholische moeder en een vader die zijn eerste slachtoffer was. De gelauwerde Noorse auteur (1960) werd zeer bekend met zijn reeks dikke boeken rond detective Harry Hole, die makkelijker lezen dan deze veel dunnere literaire thriller noir. Ruime interlinie. Masquer le texte