THRILLER. Altijd leuk als er weer eens een thriller van de Noorse schrijver Jo Nesbø in vertaling uitkomt. In zijn nieuwe speelt het hoge Noorden een opmerkelijke rol.
Gulzige veelvraat, Jo Nesbø (°1960). De Noorse schrijver is vooral actief in het harde thrillergenre, maar hij draait zijn hand ook niet om voor het betere kinderboek. Ook het idee van de recente, opzienbarende tiendelige televisieserie Occupied - Noorwegen bezet door Rusland; Okkupert veroorzaakte een heus diplomatiek relletje tussen Oslo en Moskou - was van zijn hand.
Daarnaast schijnt de auteur, die ooit een profcarrière als voetballer overwoog, een niet onverdienstelijk gitarist te zijn, de band Di Derre deed het een jaar of tien geleden niet onaardig op de lokale poppodia. Bij ons is Nesbø vooral bekend van zijn rauwe boeken over de alcoholische politieman Harry Hole. De teller in die fantastische reeks staat al een tijdje op tien stuks.
Nesbø schrijft tegenwoordig 'losse' thrillers, zoals het uitstekende De zoon uit 2014. Ook het net vertaalde Middernachtzon is een op zichzelf staande thriller. Mooi, welhaast Amerika…Lire la suite
Gulzige veelvraat, Jo Nesbø (°1960). De Noorse schrijver is vooral actief in het harde thrillergenre, maar hij draait zijn hand ook niet om voor het betere kinderboek. Ook het idee van de recente, opzienbarende tiendelige televisieserie Occupied - Noorwegen bezet door Rusland; Okkupert veroorzaakte een heus diplomatiek relletje tussen Oslo en Moskou - was van zijn hand.
Daarnaast schijnt de auteur, die ooit een profcarrière als voetballer overwoog, een niet onverdienstelijk gitarist te zijn, de band Di Derre deed het een jaar of tien geleden niet onaardig op de lokale poppodia. Bij ons is Nesbø vooral bekend van zijn rauwe boeken over de alcoholische politieman Harry Hole. De teller in die fantastische reeks staat al een tijdje op tien stuks.
Nesbø schrijft tegenwoordig 'losse' thrillers, zoals het uitstekende De zoon uit 2014. Ook het net vertaalde Middernachtzon is een op zichzelf staande thriller. Mooi, welhaast Amerikaans thema, dat losjes gebaseerd is op een kort verhaal van Fjodor Dostojevski uit 1848. Huurmoordenaar en drugsscharrelaar Jon uit Oslo duikt onder in een afgelegen streek in het hoge noorden van Noorwegen. Hij heeft in de hoofdstad een grote drugsbaas (met de fijne bijnaam 'de Visser', we kennen het moordende heerschap uit eerdere thrillers van Nesbø) tegen de haren in gestreken en mag dus vrezen voor zijn leven.
In het land van de Samen (zeg nooit Lappen), grofweg tussen Kafjord en Alta, boven de Poolcirkel, verbergt Jon zich in een jachthut, wachtend op de lieden die hem ongetwijfeld gaan omleggen. Fijne streek, in de zomer. Het is het land van de krankzinnig makende middernachtzon, die nooit ondergaat, het land van 'nooit meer slapen', land van klotemuggen, land dat ook nog eens gevuld is met religieuze fanatici die de steile leer van ene Lars Laestidius aanhangen.
Bovendien werpt Jon zich op als beschermer van een gekwelde lokale vrouw, ene Lea, en haar slimme zoontje Knut. Krijgt hij ook nog vuig lokaal manvolk achter zich aan. De lokaal gestookte drank ('het smaakte echt vreselijk, zelfs nadat de eerste borrel het smaakorgaan had verdoofd') biedt helaas geen verlichting.
Ellende genoeg, daar in het hoge noorden van Noorwegen - en dat allemaal fijn opgeschreven door Nesbø. We verklappen niks als we zeggen dat Jon zijn geleende jachtgeweer meer dan nodig heeft. Het zal toeval zijn, maar aan het eind speelt, net als in de film The Revenant, een dood rendier een macabere en stinkende hoofdrol.
Conclusie? Nesbø bewijst met Middernachtzon eens te meer dat hij een van de besten in het genre is
Masquer le texte