Wout krijgt les van juf Noor. Het is een vrolijke boel in de klas. Mark, de baas van de school, wil juist rust tijdens de les. Hij zet juf Noor achter in het lokaal en gaat zelf lesgeven. Wat vindt Wout daarvan? Schrijver Jonas Boets maakt van juf Noor een beetje gekke en onhandige juf: zo draagt ze een broek en een rok tegelijkertijd, struikelt ze nogal eens en gaat ze zingend met de groep door de school heen. Het contrast met meester Mark is duidelijk: hij is streng en zijn les is saai. De tekst bestaat uit korte en langere tekstblokken met korte zinnen in een smal, rond, schreefloos lettertype, AVI-M3. De geluiden (van het brekende krijtje of de trommel) staan in grote, vette letters in verschillende kleuren en geven het uiterlijk van de tekst een speels karakter. De tekeningen van Esther Platteeuw voegen iets toe aan de tekst. In haar kleurenillustraties in gemengde techniek zijn de personages honden. De illustrator laat bijvoorbeeld een vissenkom, boek, radio en plant balanceren op jufs been. En wanneer de meester bij de gillende groep komt kijken, dansen de letters om hem heen. Aardig eerste leesboekje over een bijzondere juf, met achterin een aantal mopjes. Vanaf ca. 6 jaar. Masquer le texte

De schutbladen tonen al aan dat dit boekje voor eerste lezertjes hun op het lijf geschreven is. Het is een kunst om met heel eenvoudige woorden iets bijzonders te brengen. Op de eerste pagina lees je al dat juf Noor bijzonder is door een eenvoudig raak zinnetje: ze heeft een kous die geel is en een kous die rood is. Juf Noor is een drukke juf, maar ze is wel leuk en de dieren vinden het allemaal even goed. De directeur stoort zich enorm aan het lawaai en de drukte. Hij neemt de les van juf Noor over en al gauw wordt het oersaai. De kinderen willen hun juf terug wat hen ook lukt.

De figuren zijn vermenselijkt. Enkel de hoofden tonen dat het dieren zijn. Hun lijfjes zijn die van mensen met gewone armen en benen en met kleren aan. Ze lopen ook rechtop en worden expressief afgebeeld. Zo is juf Noor een lange slungelachtige figuur en heeft de directeur de allure van een strenge loebas. De illustraties zijn grappig en de expressieve lettertypes en kleurrijke achtergronden stralen een ietwat rommelige, maar speelse sfeer uit. Aan het einde wordt de jonge lezer getrakteerd op enkele typische kindermopjes. 

Masquer le texte