Van de succesvolle schrijfster van psychologische thrillers, Judith Visser (1978), nu deze roman over een moeder bij wie kanker geconstateerd is. Afwisselend via het perspectief van de moeder en van de zoon wordt het verhaal van hoop, niet aflatende zorg en liefde geschreven. Daarin doet het verleden van de moeder zich gelden, alsook het verleden - een meisjesgeschiedenis in de puberteit - van de zoon, een schoolfotograaf. Die meisjesgeschiedenis krijgt een onverwacht en ongemakkelijk vervolg in het heden. In het heden is er ook nog een scheiding. De opdracht en het dankwoord suggereren dat de literaire werkelijkheid en een feitelijke werkelijkheid dicht bij elkaar liggen. De Rotterdamse omgeving is herkenbaar opgeroepen (overigens met bittere kritiek op een met name genoemd ziekenhuis). Het verhaal is larmoyant en met schrijnende details neergezet. Een eerbetoon aan een moeder. Er is intussen te weinig afstand; het verhaal is heel direct. Alles wordt volledig verteld, waarbij er te weinig te raden overblijft om literair te overtuigen. Vrij kleine druk. Masquer le texte