Voor deze bundel selecteerde Dirk Christiaens een vijftigtal gedichten uit het oeuvre van de wat vergeten Vlaamse dichter Karel Jonckheere (1906-1993). In een korte inleiding door literatuurhistoricus Dirk de Geest lezen we o.m. dat Jonckheere in de jaren '40 en '50 gold als een vooraanstaand dichter, en de bundel focust dan ook vooral op die periode. We zien een evolutie van een plechtige lyriek over grote thema's en gevoelens, naar een wat informelere, meer anekdotische poëzie. Volgens De Geest zorgt het "algemeen-menselijke standpunt" in de vaak persoonlijke gedichten ervoor dat "deze verzen ook vandaag hun belang onverminderd blijven behouden". Net die weemoedige zweem van algemeenmenselijkheid zorgt er echter voor dat de gedichten vandaag erg belegen en flauw overkomen. Dat geldt ook voor het gezapige ritme en nadrukkelijke rijm, hoewel de dichter zich in zijn meest melodieuze verzen wel een goede leerling van Gezelle toont. De bundel geeft alleszins een goed beeld van een oeuvre dat in zekere zin exemplarisch is voor veel Vlaamse dichtkunst uit het eerste deel van de 20e eeuw. Masquer le texte