Zweedse speelfilm van Kay Pollak, vervolg op zijn succesvolle arthousefilm ‘As it is in heaven’ (2006) die goed was voor een Oscarnominatie voor Beste Buitenlandse Film. Na de dood van hun dirigent Daniel Daneus is het koor van Ljusåker nog altijd een hechte groep. Als het hoofd van het bisdom pastoor Stig wegens drankmisbruik uit zijn functie wil zetten roept hij, om zijn hachje te redden, de hulp in van Daneus’ weduwe, zangeres Lena. Lena ziet hierin een kans om als dirigent van een nieuw kerkkoor de bevolking van Ljusåker weer naar de kerk te lokken. Joost Broeren (Parool 20-7-’16) is niet zo te spreken over de film: ‘De uitbundigheid waarop de film mikt, slaat te vaak door naar hysterie en het extreem tranentrekkende einde voelt vooral manipulatief. Alleen Händels muziek biedt schaarse momenten van oprechte emotie.’ Patricia Smagge (Cinemagazine 20-7-’16) is iets minder negatief: ‘Was die kerngedachte in de eerste film nog aardig verpakt in het verhaal; in ‘Heaven on Earth’ is alle subtiliteit overboord gegooid. Eigenlijk gaat Pollak met alle aspecten een stuk korter door de bocht in deze vervolgfilm.’ Masquer le texte