Robin (12) werkt op een sloopwerf en heeft een stem van een meisje in zijn hoofd die hem de weg wijst naar de serres, een immense koepel vol natuur. Hij heeft haar eerder ontmoet en is nu onderweg naar die plek, want ooit zouden ze elkaar terugzien. Ondertussen gaat Reya, die in die serres bij meneer Mendel woont, op zoek naar hulp, want na de komst van een besmette vluchteling verdorren de planten en blijft meneer Mendel zwaargewond achter. Dit is een zelfstandig te lezen vervolg op ‘De serres van Mendel’* (2019), maar voorkennis is een pré. Dit boek is geen allemansvriend, het is een prachtig verzorgde uitgave voor poëtische fijnproevers die zich openstellen voor een sprookjesachtig en dromerig verhaal. Het verhaal, gedrukt op een 'perkamentachtige' ondergrond, is verdeeld over vier delen. De illustraties, veelal in zwart-wit en sepiatinten met soms een kleuraccent, leveren evenveel verwondering op als de tekst. De personen zijn als zwarte silhouetten in de sfeervolle prenten gedrukt. Naast de paginagrote illustraties zijn er ook kleinere zwart-wittekeningen. Het omslag geeft de dromerige sfeer goed weer. Geen typisch jeugdboek, maar voor poëtisch ingestelde lezers een pareltje. Vanaf ca. 10 jaar. Masquer le texte

In De wortels van de wereld volgen we de personages Robin en Reya, elk in hun eigen wereld. Waar en wanneer we in hun verhaal juist terechtkomen, is nogal onduidelijk, en vooral voor Robin is het zoeken hoe hij zich verhoudt tegenover de wereld rond hem. Gelukkig heeft hij een stem die tegen hem spreekt, Ree, en hoewel niemand anders haar ziet of hoort, voelt Robin zich op een manier toch met haar verbonden. Robin's verhaal begint pas echt wanneer de oude wijze vrouw uit het dorp hem opdraagt om een grot buiten het dorp te bezoeken. Reya's wereld wordt op z'n kop wordt gezet door een mysterieuze vreemdeling die bij de serres aanklopt.

Het verhaal is een beetje verwarrend bij het begin, en dat zal waarschijnlijk een gevoel zijn voor zowel de lezers die het eerste boek in de reeks al hebben gelezen, als zij die met dit boek beginnen. Dat lijkt ook de opzet van het boek: je voelt als lezer de verwarring van het personage. Het duurt daarom best lang vooraleer het verhaal goed op tempo komt. Eens vertrokken, is het dan weer goed spannend, met een fijne combinatie van prenten, luchtige bladspiegel en tekst. De 150-tal pagina's vliegen erdoor, en voor je het weet is het verhaal alweer rond. Toch voel je dat met dit tweede deel nog geen einde gekomen is aan de reeks: daarvoor zijn te weinig vragen opgelost. Anderzijds had het boek dan wel wat langer mogen zijn: nu blijf je een beetje op je honger zitten, omdat er an sich niet veel gebeurd is, en dat er wel best veel vragen zijn bijgekomen. 

Visueel is het een stijl die een beetje te gekunsteld overkomt (de bladzijden moeten lijken alsof ze uit een oud, magisch boek komen), iets wat ik persoonlijk maar zelden goed vind lukken − en waar men nu ook niet echt in slaagt. Toch verdient het boek en de grafische keuzes in z'n geheel wel lof; de prenten en opmaak ondersteunen het verhaal sterk: de korte onderbrekingen met een kleine tekening, of de keuze voor korte hoofdstukken geven ruimte aan de lezer om het verhaal en de wereld te laten bezinken. Het boek leest als een trein, en voeren je helemaal mee naar de werelden van Robin en Reya. Zonder veel gebruik van magie weten de schrijvers en vormgevers een krachtig en desondanks magisch (in de zin van verwonderlijk) verhaal te brengen. Verfrissend is het zeker! 

Masquer le texte