Lies van Gasse (1983) maakt zogenaamde 'graphic poems', dat zijn getekende en hier en daar van poëtische tekst voorziene dichterlijk-beeldende verhalen. Het zijn er negen, die volgens de aantekeningen achterin voor het merendeel zijn voorgepubliceerd in literaire tijdschriften. 'De Sirenen' is gebaseerd op de gelijknamige groteske van Paul van Ostaijen, 'De tweede wolvin' op het Hersinde-verhaal in de Reynaert. Alle, ook visueel soms sterk van elkaar verschillende, afdelingen worden verbonden door wat zij 'het raamgedicht' noemt. Het begint steeds op dezelfde manier met 'Als alles kan'. Die teksten van Van Gasse zijn nogal heftig en onnauwkeurig, meer gevoelsuitstortingen: 'de luchten die zich achterwaarts / bewegen, het hart dat op ons leunt, / de knop die een winter openbreekt. // We trekken naar plaatsen zonder uitstel. // De huid is juist.' Maar ook de beelden tieren er lustig op los. Men moet er van houden. Samenhang, tekstueel en visueel, valt er niet aan te ontzeggen.