Het dagelijkse leven in een havenstadje in Vlaanderen tijdens de Franse periode beschrijven is een uitdaging. Het mag dan nog de latere koningin der badsteden betreffen, over Oostende aan het begin van de negentiende eeuw is er in West-Vlaanderen niet veel archiefmateriaal raadpleegbaar. Het stadsarchief van Oostende ging in mei 1940 verloren in een brand. Iedereen die historisch onderzoek verricht, weet dat zelfs bij het ontbreken van archief uit een bepaalde periode er op andere plaatsen nog stukken van de grote historische puzzel te vinden zijn. Luc Vanhaecke ging de uitdaging aan om extra puzzelstukken te vinden.
Hij vond een aantal stukken in het archief van het ministerie van Politie in de nationale archieven in Parijs. Samen met ander gevonden materiaal uit andere archiefcollecties geeft dat een bundel met 36 hoofdstukken, Die mensen daar verscheuren elkaar. De meeste hoofdstukken hebben betrekking op politionele affaires, hoe zou het anders kunnen met de aangeboorde archiefcollectie in het achterhoofd. Oostende had immers als haven met garnizoen niet alleen een militaire commandant, maar ook een gewone en een buitengewone politiecommissaris. Deze laatste rapporteerde direct aan zijn minister en hield zich meer bezig met zaken die met de staatsveiligheid te maken hadden. Naast de militaire affaires, zoals de permanente druk die het Engels eskader voor de kust betekende, de invloed van de Engelse invasie op Walcheren in 1809 of de krijgsgevangenen, zijn er ook andere items die rechtstreeks betrekking hadden op het leven van de modale Oostendenaar. Een enkele visser of handelaar komt uiteraard aan bod, maar de meeste economische berichten hebben betrekking op de licentiehandel. Daarbij konden reders en handelaars een vergunning kopen om, ondanks de continentale blokkade, toch handel met Engeland te drijven en Franse en Britse goederen in en uit te voeren. Zo worden tipjes van onder andere de Gentse handel op Engeland opgelicht. Over de (problemen met de) licentiehandel zijn er ruimere linken te leggen, waarbij ook een keer de (welig tierende) smokkelhandel aan bod komt.
Het is geen globale historische beschrijving van Oostende in deze periode geworden. De teruggevonden dossiers worden als thema’s afzonderlijk behandeld, maar gelukkig wel goed geduid met extra informatie zodat het lokale in het breder plaatje past. Deze kroniekvorm wordt gelardeerd met vertaalde passages uit de rapporten en verlucht met goed gekozen illustraties. Door de situatie hebben de dossiers wel betrekking op Oostende, maar gaat de inhoud ruimer dan alleen Oostende. Alleen jammer dat de auteur naast een index slechts een summiere bronnenlijst heeft gepubliceerd en daarbij niet verwijst naar het betreffende kroniekdeel en ook geen literatuurlijst heeft opgenomen. Voor de rest is het aangename en, ondanks de soms minder prettige onderwerpen, ontspannende lectuur. [Harry Van Royen] Masquer le texte