Illustraties van kinderen van wie je de hoofden en profil ziet en toch allebei de ogen kan aanschouwen? De tekeningen in Onder de dijk zijn helemaal van een bijzonder gehalte. Ze doen erg ouderwets en knullig aan en zorgen ervoor dat dit toch al wat oubollig en niet erg realistisch verhaal er al met al niet beter van wordt. Wat er ook gebeurt, lijkt Gunter Segers te vinden, bij de mensfiguren moeten altijd twee ogen zichtbaar zijn. De bewegingen zijn houterig en de verhoudingen lopen uit de pas. Opzet? Het zal misschien wel, maar fraaier wordt het er niet op. Het kan in ieder geval niet de bedoeling zijn dat op bladzijde 32 de schoorsteen van Mattijs' huis aan de voorkant van het dak zit en op bladzijde 72 en 73 verhuisd is naar de achterkant. Dat is gewoon erg slordig.

Het taalgebruik van L'Ecluse past wel bij de illustraties (of andersom): "Al waren het huis en de tuin hem niet vreemd, hij kon toch moeilijk doodgemoedereerd, al was Orson aangelijnd, komen aanzetten". De personages in het verhaal zeggen ook veel niet gewoon, maar ze veronderstellen, plagen en schertsen. Verder heeft de auteur vaak last van tegenwoordige deelwoorden: "Even aarzelend, dan speurend keek Alec door de stammen naar de omgeving". En het Vlaams is de schrijfster ook niet vreemd: je hoeft niet 'op hotel' ; Alec 'slaat in paniek' en verderop heeft hij misschien iets 'mispeuterd'.

Iets minder complexiteit in de misdaad had ook gemogen. Het verhaal begint nu met de ontdekking van een geheime gang in de garage bij Mattijs. De gang loopt onder de dijk waar het huis tegen gebouwd is en ook waarschijnlijk onder de grens tussen België en Nederland door. Het ligt voor de hand dat de gang voor smokkel werd gebruikt. Mattijs gaat in de vakantie huisruil doen met een familie in Italië en dan begint het geduvel. Alec bemerkt dat er niemand in Mattijs' huis komt, maar hond Orson vertoont opeens dichtbij het huis vreemd gedrag. Alec ontdekt ook de geheime uitgang van de tunnel en hij ziet een Italiaanse minibus met eigenaardig kenteken in de garage. Veel vreemde dingen. Als hij uit de geheime gang buiten komt, wordt hij bij zijn kladden gegrepen door een rechercheur. Wat blijkt? De Italiaanse familie waar Mattijs naar toe zou gaan, is gekidnapt en het gezin van Mattijs ook. Dit alles in Italië en vervolgens hebben de ontvoerders de hele meute in de minibus naar Mattijs' huis getransporteerd. Zoiets gaat net iets te ver. Een geheime gang, de ontdekking daarvan en een ontvoering waarbij de gang een rol speelt: akkoord, maar dit gaat wel erg ver.

Met een beetje minder en een wat zorgvuldiger taalgebruik was dit verhaal al veel beter uit de verf gekomen. [Casper Markesteijn] Masquer le texte

Als Mattijs en zijn ouders via huizenruil op vakantie gaan naar Italië, mag zijn vriend Alec op de hond van Mattijs passen. In het huis van Mattijs komt het Italiaanse gezin niet opdagen. Wel ziet Alec allerlei geheimzinnige zaken bij het huis. Hij vertrouwt het niet en gaat op onderzoek uit. Dan blijkt zijn vriend te zijn gekidnapt. Redelijk spannend verhaal, dat echter niet erg is uitgewerkt en ook niet logisch in elkaar steekt. Het verhaal leest ook niet vlot. Geïllustreerd met simpele, niet erg fraaie, zwartwitte tekeningen, die wel bij de tekst passen. Vanaf ca. 9 jaar.