* opdat de herinnering aan de Eerste Wereldoorlog nooit verloren zou gaan * over het dagelijkse leven tijdens de Grote Oorlog * verteld door de ogen van een kleine deugniet en zijn zus 'In de keuken schuift Siska drie stoelen bij elkaar en Kobe gaat liggen. "Luister goed, jongen," begint dokter D'Hondt. "Ik duw op een paar plaatsen op je buik, en jij zegt waar het pijn doet. Zolang het maar niet op deze plek is, hier..." Hij drukt en Kobe schreeuwt het uit. De dokter vloekt. Alle zottigheid is weg uit zijn stem. Een seconde lang is het stil." Tot in het dorp hoor je het doffe gerommel van de oorlogskanonnen. Toch gaat Kobe blij door het leven: hij haalt kattekwaad uit, wordt bevriend met een Duitse soldaat, probeert te begrijpen waarom z'n moeder liegt als er een geitje wordt geboren, en breekt zich samen met z'n zus Siska het hoofd over moeders beeldspraak voor alles wat met bolle buiken te maken heeft. Kobe speelt echter geen komedie als hij weer die zeurderige pijn in z'n buik voelt. Op een dag wordt de pijn zo erg, dat de dokter er wordt bijgehaald. Een blindedarmontsteking wordt Kobe fataal. Nooit zal hij z'n baantje als krullenjongen bij een schrijnwerker kunnen uitoefenen.