De belezen, wispelturige Lexie Sinclair wenst vurig dat haar leven eindelijk een aanvang zal nemen op het moment dat de innemende Innes Kent haar Engelse plattelandsleven binnenwandelt. Wanneer ze beslist te verhuizen naar Londen, gaat haar negentienjarige leven plots over van wazig zwart-wit naar stralend technicolor. Aan de zijde van Innes, een vierendertigjarige kunsthandelaar, journalist, recensent, zelfverklaard hedonist en andermans echtgenoot, dompelt ze zich maar wat graag onder in het morsige bohemiensfeertje van het naoorlogse Londen. Lexie krijgt een droomjob als journaliste bij een revolutionair magazine en het leven lacht haar toe. Wanneer Innes echter plots overlijdt, verliest ze in één klap de man van haar leven, haar job en haar woonst. Het enige wat uit haar oude leven kan worden gered, zijn enkele waardevolle schilderijen waar Innes dol op was. Die buit zorgt er enkele jaren later voor dat ze als alleenstaande moeder weliswaar een goede thuis kan schenken aan haar zoon, maar dit was duidelijk buiten de echtgenote en dochter van Innes gerekend. Vele jaren later in het hedendaagse Londen verliest Ted bijna zijn partner Elina tijdens de geboorte van hun zoon. Verbouwereerd en uitgeput tracht het koppel zich een ouderrol aan te meten. Maar de vergeetachtige kersverse vader krijgt last van bevreemdende herinneringen, die hem als een soort kortstondige, foutieve neurologische schakelingen steeds meer terroriseren. De vrijgevochten schilderkunstenares Elina maakt zich dan ook grote zorgen om de vader van haar zoon.

En we vergeten omdat het moet is de vijfde roman van de voormalige journaliste Maggie O'Farrell. Het boek handelt over 'moederschap, afkomst en de kracht van herinneringen', aldus de flaptekst, een verre van origineel thema dat bovendien ook verre van origineel werd uitgewerkt. De door elkaar lopende verhaallijnen zijn voorspelbaar en staan niet genoeg onder spanning. Bovendien acht de schrijfster het nodig om de lezer meer dan eens bij het handje te nemen tijdens nochtans geheel overzichtelijk afgebakende flashbacks. Wanneer je aan het begin van een hoofdstuk voor de zoveelste keer aangestaard wordt door 'Hier is Lexie weer', waan je je werkelijk de ongewenste getuige van een kleuterprogramma. [Ann Vertongen] Masquer le texte

De twee verhaallijnen die elkaar in dit boek afwisselen, hebben ogenschijnlijk niets met elkaar te maken. De eerste verhaalt hoe de jonge Lexie (Alexandra) Sinclair haar grote liefde naar Londen volgt, waar ze een nieuw leven begint. De tweede beschrijft hoe vele jaren later de pasgeboren baby van Elina en Ted het leven van het jonge Londense paar grondig door elkaar schudt. Langzaam werkt de meesterlijke plot toe naar een verband tussen alle personages én een verrassende ontknoping. De aandachtige lezer krijgt vanaf halfweg het boek nochtans al een aantal subtiele hints, zoals de goed gedoseerde en ingeplaatste flashbacks en -vooral- flashforwards. De afwisselende dialogen en beschrijvingen komen over als gedachten van een alwetende verteller die de gebeurtenissen vanuit de coulissen lijkt te beschrijven en te interpreteren. De rake typering van de personages door de superobservator stimuleert de inleving bij de lezer. Een pageturner! De Ierse auteur woont in Schotland en publiceerde eerder al door critici én lezers positief onthaalde romans. Zeer kleine druk. Masquer le texte