In 1984 stond Bart Vos als eerste Nederlander op de top van 's werelds hoogste berg: de 8850 meter hoge Mount Everest. Althans, dat beweert Vos zelf, maar niet iedereen is daarvan overtuigd. Ook expeditielid Mariska Mourik niet, die als radioverslaggeefster meeklom en die Bart tot vlak onder de top vergezelde. Toch is de beklimming indertijd de annalen ingegaan als de eerste Nederlandse beklimming. Zestien jaar na dato schrijft Mourik een boek over de Everest-beklimming waarin ze haar twijfels uit. De beklimming wordt beschreven, maar ook het feit dat de expeditie eigenlijk wel móest slagen, omdat de expeditieleden anders met een groot gat in hun begroting zouden blijven zitten. Bovendien was na de onder andere door onderlinge ruzies mislukte Everest-expeditie van 1982 de klimsport in diskrediet gekomen en het imago moest worden opgepoetst. Waarom wachtte Mourik zo lang met haar boek? De leugens over het slagen van de expeditie hebben haar altijd dwarsgezeten. Maar toen ze er in 1997 achterkwam dat Vos ook onterecht claimde in 1996 de ruim 8000 meter hoge Dhaulagiri beklommen te hebben vond ze het tijd de waarheid te vertellen. Dat heeft ze gedaan in een bijzonder spannend en intrigerend boek, dat getuigt van schrijftalent. Masquer le texte