Illustratrice Marit Törnqvist verzamelde 23 gedichten/liedjes van de in Zweden populaire schrijfster Jujja Wieslander. Voor het Nederlandse taalgebied werden ze tot versjes bewerkt door het bekende schrijversechtpaar Monique en Hans Hagen. Inhoudelijk zijn de versjes toegespitst op de leefwereld van jonge kinderen: samen spelen, ziek zijn, bang zijn, enz. Mooi ritmisch met een verfijnd klankspel, fantasierijk en toegankelijk. Rijm is op onnadrukkelijke wijze ingepast. Geen hoofdletters en interpunctie. De illustraties zijn ware schilderijtjes waarbij de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Haast ontbreekt. De sfeervolle prenten passen uitstekend bij de inhoud van elk afzonderlijk vers. De titel van de bundel komt voor in één van de verzen. Dit stevig gebonden boek met gele linnen band is een geslaagde combinatie van een poëzie-prentenboek. De bewerkers en illustratrice werkten eerder al samen met als uitkomst het wonderschone 'Jij bent de liefste'* (2003, 10e druk). Er zijn boeken waarin je wilt blijven kijken, dit is er zo een. Op de gelijknamige cd** zijn de gedichten op muziek gezet. Genieten voor jonge kinderen vanaf ca. 3 jaar en zij die dit juweeltje mogen voordragen. Masquer le texte

heel vroeg in de morgen
geen auto's op de weg
alleen mijn mooie fiets
verder niets
jij en ik
en mijn rode fiets
ik en jij
blij blij blij
met mijn mooie fiets
Naast dit titelvers zocht Marit Törnqvist een twintigtal gedichten van Jujja Wieslander uit en maakte er  prachtige illustraties bij. De korte, eenvoudige, gemakkelijk begrijpbare gedichten gaan over het weer, een oude bruine beer, over wakker zijn in de nacht, ziek zijn, touwtjespringen en nog veel meer. Allemaal alledaagse dingen, herkenbaar voor kleine kinderen verteld in een spel van klanken en herhalingen. Hans en Monique Hagen tekenen voor de Nederlandse teksten.
De tijdloze illustraties nemen telkens een dubbele bladzijde in beslag en vertellen vaak veel meer dan de tekst. Ze zijn werkelijk schitterend. Er gaat een wonderlijke intensiviteit van uit, die spreekt van knusse gezelligheid, warmte en klein geluk. Niemand kan dit zo mooi in beeld brengen als Marit Törnqvist. Bij het gedicht waarin de ikpersoon valt met de fiets kan je de in zomerse gloed badende velden bijna ruiken. Bij het laatste vers ‘dag mooie dag’ wil je zo naar bed als je het kind op zijn matrasje in vogelperspectief ziet liggen temidden van een heleboel poppenbedjes waarin knuffels en poppen netjes toegedekt liggen te slapen. Een bijzonder samenspel tussen tekst en beeld!
Masquer le texte