Dood is het derde boek uit een politiereeks van de Zweedse schrijver Mats Wahl. De titel verwijst naar wat taggers op de muren van de school kladden na een schietpartij in de refter. Politierechercheur Harald Fors, het hoofdpersonage in deze reeks, is een dag ervoor overvallen. Zijn pistool wordt hem ontfutseld, maar hij zal toch, half ziek, het moordonderzoek leiden en onderzoeken wie de kinderen neerknalde: een 15-jarige jongen, of twee meisjes van zeven? En waar zijn de patroonhulzen naartoe? Die moeten er toch gelegen hebben, zeker als uit het forensisch onderzoek blijkt dat de moorden gepleegd werden met het dienstwapen van een wanhopige, zich schuldig voelende Fors. Hijzelf en zijn collega's verzamelen secuur alle puzzelstukjes. Rechercheur Stjernkvist, voor wie Fors een grote held en een voorbeeld is, pluist de overval uit. Via verschillende pistes komen ze beiden terecht bij de "moordenaar". Het politieonderzoek krijgt zijn beloop. De afloop is in zoverre voorspelbaar dat de dader wordt gegrepen.

De Scandinaviërs hebben er een handje van weg om spannende boeken te schrijven ? denk maar aan Sjöwall en Wahloo, Jan Guillou, Henning Mankell, Karin Fossum?, maar het is niet omdat je er één hebt gelezen, dat je ze allemaal kent. De jonge lezer zal hier wellicht van smullen: een jonge rechercheur, een oudere held om naar op te kijken, die toch voldoende menselijk is om zijn job niet als zaligmakend te zien, een spannend verhaal, tot het einde toe... Bovendien worden ook de psychologische achtergronden en motieven van agenten én dader(s) belicht met oog voor hun voorliefdes, problemen en wrevels. De "moeder van de misdadiger", zoals de mensen haar achteraf zullen gaan noemen, komt even in beeld, want ook in haar gezin start een deel van de plot. Wie daar de hoofdrol speelt, blijft onzeker.

Het verhaal is degelijk opgebouwd. Meerdere zoekpistes en evenveel verhaallijnen kruisen mekaar. Wahl bouwt slimme trucjes in en steekt de lezer een handje toe. Hij laat het personage ? Fors ? zich een beeld vormen van de dader, en laat dat nu net zijn wat deze lezer zelf aan het doen is. Het boek gaat in op actuele en herkenbare thema's als echtscheiding, werk, verliefd worden, een niet echt aangename thuis en gepest worden op school. Daarbij wordt o.m. duidelijk gemaakt hoe dit laatste als een sluipend gif levens letterlijk verwoest, met een duidelijke, vermanende vinger naar volwassenen (leerkrachten, ouders) die niets doen, of enkel doen alsof hun neus bloedt. De politiek, die van dit tragische voorval garen wil spinnen, krijgt het deksel op de neus.

Politierechercheur Fors vraagt zich meermaals af in welke wereld we leven, waarin kinderen worden vermoord en waarin kinderen moordenaars worden. Wahl sluit af met de boodschap dat we deze vragen niet mogen vergeten, zodat het niet opnieuw zou gebeuren. [Walter Schoonbaert] Masquer le texte

Overvallers beroven rechercheur Fors, bekend van de boeken 'Zoek' en 'Raak' (Boekenwelp 2007)*, van zijn dienstpistool. Kort daarna wordt er op een school mee geschoten. Er vallen doden. Fors leidt het onderzoek. Naast het speurwerk krijgt de beschrijving van de gevoelens waarmee het politiepersoneel in deze aangrijpende situatie te kampen heeft veel aandacht. Tevens speelt sociale problematiek een rol: vooroordeel ten aanzien van allochtonen en gebroken gezinnen in achterstandswijken. In de beste Scandinavische thrillertraditie (Sjöwall en Wahlöo, Mankell) hanteert het verhaal sobere taal om een genuanceerd beeld op te roepen en de karakters van de personages te belichten. Een goed beeld schetsen van de maatschappij waarin deze dingen gebeuren, lijkt minstens zo belangrijk als het oproepen van spanning. Politiewerk verloopt traag en weinig spectaculair. Dat ontbreken van actie vergt van jonge lezers het nodige uithoudingsvermogen. Vanaf ca. 14 jaar.

De titel en de omslag van dit boek laten weinig aan de verbeelding over. ‘Dood’ is een keihard politieverhaal dat handelt over een bloederige schietpartij in een school in een Zweeds stadje. Politierechercheur Harald Fors leidt het onderzoek en hij is erop gebrand om de daders zo snel mogelijk te grijpen; het ziet er namelijk naar uit dat de dader gebruik heeft gemaakt van Fors’ eerder gestolen dienstwapen. Wahl heeft een erg filmische vertelstijl waarin de handeling centraal staat, maar die tegelijk ook gekenmerkt wordt door uiterst accurate en gedetailleerde beschrijvingen en levendige dialogen. Hij schetst een rauwe wereld van geweld en racisme, of, zoals het treffend verwoord staat op de achterflap, Over eindeloze spiralen van geweld, bittere gevolgen van pesten, jonge daders zonder toekomst. De afstandelijke, wat onderkoelde sfeer wordt versterkt doordat de auteur voornamelijk registreert hoewel er naast de afwikkeling van de plot toch ook ruimte is voor menselijke gevoelens. De politiemensen hebben het erg moeilijk wanneer ze geconfronteerd worden met neergeschoten kinderen en rechercheur ‘Fors’ gaat er psychologisch haast onder door wanneer hij beseft dat zijn dienstwapen gebruikt werd om kinderen te vermoorden. Dit is echt een boek voor de liefhebbers van thrillers, maar persoonlijk vind ik de televisie toch een geschikter medium voor dit dit soort van misdaadverhalen.
Masquer le texte