Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden joodse musici gedwongen samen te musiceren terwijl gevangenen arriveerden of naar de gaskamers gedreven werden. Mozart was een veelgespeelde componist. In deze raamvertelling vertelt de violist Paul Levi aan een journaliste (ik-figuur) over zijn jeugd, de ontdekking van een viool op de kast, een op straat spelende violist die hem les wil geven en het geheim van zijn ouders. Dit geheim verklaart waarom Levi’s vader niet meer naar Mozart kan luisteren en wat de verboden vraag is voor journalisten die Levi interviewen. In dit boek in klein formaat is een grote rol weggelegd voor de in zachte kleuren geschilderde, schetsachtige tekeningen, die heel precies een sfeer of gemoedstoestand uitdrukken. De inhoud is ook bijzonder en van groot belang: de auteur kan jonge lezers middels het perspectief van een leeftijdgenoot zowel informeren als raken met een verhaal over de onvoorstelbare werkelijkheid van de kampen. Daarnaast is het een ontroerend verhaal over de band tussen ouders en kinderen. Origineel verhaal dat zowel de mooie en waardevolle als de pijnlijke kant van musiceren belicht tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Vanaf ca. 9 jaar. Masquer le texte

Wanneer de jonge journaliste Lesley hoort dat ze naar Venetië mag om de wereldberoemde violist Paulo Levi te interviewen kan ze haar oren nauwelijks geloven. Levi heeft immers een hekel aan interviews en wil nooit veel over zichzelf vertellen. Er is één vraag die ze zeker niet mag stellen, maar Lesley heeft er geen idee van welke dat is. Ze doet zo vreselijk haar best om geen fouten te maken dat de maestro besluit om na jaren van zwijgen toch zijn levensverhaal te vertellen. Hij onthult hoe hij als kleine jongen de verschrikkelijke waarheid over het joodse oorlogsverleden van zijn ouders ontdekte en hoe hem dat tot de muziek heeft gebracht. Dat verhaal wordt een ontroerend maar ook pijnlijk sprookje over de kracht van muziek en de wil om te overleven. De auteur plaatst het oorlogsverhaal binnen het heden, en zo slaagt hij erin dit verschrikkelijke maar weinig bekend oorlogsgegeven dichter bij ons te brengen. Bovendien legt hij in een naschrift uit waarom hij dit boek geschreven heeft en plaatst hij het binnen een historisch kader, wat het voor jonge lezers makkelijker maakt het verhaal te vatten. Tekst en illustraties vormen één geheel en geven op aangrijpende wijze een stukje oorlogsgruwel weer. De waterverfprenten vind ik niet bijzonder mooi, maar ze spelen wel een rol in het verhaal, in die zin dat ze naar het einde toe steeds donkerder worden, en vooral, dat ze een voorafbeelding zijn van wat er komen gaat. Dit mooi vertelde, universele verhaal over een niet echt voor de hand liggend onderwerp kan velen boeien. Alleen jammer dat het niet echt duidelijk is wat de verboden vraag nu eigenlijk is. Dat kan je enkel afleiden uit de Engelse titel (The Mozart Question). Een slordigheidje, toch.
Masquer le texte