Dora's moeder is tien maanden geleden overleden en om haar gemis een plaats te geven, schrijft Dora brieven aan haar moeder, houdt ze een dagboek bij en wisselt ze met haar vader post-it's uit. Dat ze nu alleen met hem is, is niet gemakkelijk voor haar: haar vader heeft het erg druk met zijn werk en is overbezorgd. Dora mag niet naar het feestje van haar beste vriendin, niet naar school fietsen, niet sporten en na school wordt ze altijd opgehaald door tante Lo. Dora wordt er gek van en ze hebben om de haverklap ruzie. Als Dora een oude post-it vindt waarop hij alle minpunten opsomt van het krijgen van kinderen, is het hek van de dam. Hoe kunnen ze het oplossen? Het verhaal is geschreven in diverse stijlen, zoals sms, brieven, gedichten, recepten en lijstjes. Het zal de doelgroep aanspreken, maar het doet wat gekunsteld aan. De personages zijn erg stereotiep. Zo reageert Dora als de doorsnee puber en de vader is zo streng, dat het ongeloofwaardig wordt. Geschreven door twee Vlaamse auteurs die eerder samenwerkten. Mooi verzorgde uitgave met kleine zwart-witillustraties. Een verhaal voor meisjes vanaf ca. 10 jaar. Masquer le texte

Dora's mama is vorig jaar gestorven. Ze blijft alleen achter met haar papa. Die verdrinkt zich in zijn werk. Hij lijkt zijn stomme fabriek wel belangrijker te vinden dan Dora. Dora houdt een dagboek bij waarin ze brieven schrijft naar haar overleden moeder. Ze vertelt haar moeder over hoe overbeschermend haar vader is waardoor ze bijna niets van hem mag. Ze mag niet naar de jeugdbeweging, niet naar verjaardagsfeestjes, niet met de fiets naar school en krijgt al helemaal geen hond. Praten doet Dora nauwelijks met haar vader die liever communiceert via post-its. Enkel tante Lo, de zus van haar mama, lijkt Dora te begrijpen. Soms wenst Dora dat zij haar zou adopteren, maar dat kan natuurlijk niet. Met tante Lo kan Dora goed praten. Over de dingen die Dora dwarszitten, over een eerste beha en over vroeger toen haar mama er nog was. Zal Dora’s vader zijn opgroeiende dochter stilaan meer ruimte geven? Beiden moeten ze een manier zoeken om elkaar weer te vinden zonder elkaar te versmachten of te bannen.

Een aandoenlijk verhaal over het verlies van een moeder en over de zoektocht naar een nieuw evenwicht in een gezin dat uit balans werd gebracht. Het taalgebruik en de manier waarop Dora haar verhaal brengt is zeer eigentijds: met sms’jes, gedichten, teksten in een dagboek en post-its. De lay-out varieert omdat dialogen, vertelsels, brieven en illustraties elkaar constant afwisselen. Het is een boek dat je in één ruk uitleest. Ondanks het thema is het geen zwartgallig verhaal. Uiteraard voel je het verlies van de moeder doorsijpelen, maar evengoed zit er humor in en opstandigheid zoals dat hoort bij pubers. Het is een zeer geloofwaardig verhaal met een hoopgevende boodschap: zelfs als je met zo’n groot verlies geconfronteerd wordt in je jonge leven, zijn de lichtpuntjes niet allemaal verdwenen. Je moet er (samen) nieuwe zoeken.

 

Masquer le texte