Prentenboek voor kleuters over het kippetje Alice dat wordt uitgescholden en uitgesloten door de haan, omdat hij haar lelijk en mager vindt. Opmerkelijk is dat de kleine kip zichzelf tekent zoals de haan haar noemt, namelijk als een kip zonder kop. Ook de andere kippen durven niet meer met haar te spelen. Door onrust in het kippenhok ziet de haan uiteindelijk zijn vervelende gedrag in en komt alles weer goed. De pijn, veroorzaakt door pestgedrag, wordt kort maar krachtig verduidelijkt in de tekst. De scheldwoorden zijn groot afgebeeld, waardoor hier extra nadruk op ligt. De auteur behandelt dit belangrijke, actuele onderwerp heel toegankelijk en beeldend. Door te beschrijven wat Alice voelt (buikpijn en kramp) en hoe ze eruitziet (fletse veren, klein worden) zullen kinderen zich goed kunnen inleven en begrijpen hoe erg dit is. Op de allerlaatste pagina, onder het colofon, heeft Alice zichzelf opnieuw getekend, nu mét kop. De vrij woeste illustraties in vrijwel geheel okergeel en bruin met een enkel groen accent tonen verstopt onder aan de pagina - heel klein en schetsmatig - tekeningen van twee houthakkers die samen een huis bouwen. Kijk je goed, dan zie je ook poesjes, konijntjes en egeltjes rondscharrelen. Vanaf ca. 5 jaar. Masquer le texte

In het kippenhok is het Haan die de lakens uitdeelt. Alice zou zo graag bij de groep horen, maar ze krijgt geen kans. Ze wordt uitgescholden en voelt zich verloren. Ook al neemt kip Elisabeth het voor haar op, het helpt niet. Alice moet verdwijnen, ze hoort niet meer thuis bij de andere kippen. Met pijn in het hart verlaat Alice het kippenhok. Maar dat is buiten Elisabeth gerekend, ze komt in opstand tegen Haan. Alle kippen doen mee en ze geven Haan de wind van voor, tot hij ineenkrimpt van spijt. Hijzelf zal Alice gaan zoeken en zijn diepe spijt betuigen. De ruzie wordt beslecht en niemand zal elkaar nog iets verwijten. Uitgangspunt van dit verhaal is ‘woorden die pijn doen’. En de woorden doen aan beide kanten veel pijn, want de grofste woorden worden gebruikt: langpoot, scharminkel, dikkerd, kip zonder kop enz.

Het verhaal is mooi geïllustreerd. De tekeningen geven de woede en de pijn weer die de scheldwoorden veroorzaken. Toch klinkt het verhaal te moralistisch en te grof. Iemand uitsluiten is zeer erg, maar er bestaan subtielere wegen om kinderen te laten voelen hoe zwaar het is als je er niet bij hoort. Het is een te zwart-wit verhaal met te weinig nuance gebracht.

Masquer le texte

In het kippenhok is het Haan die de lakens uitdeelt. Alice zou zo graag bij de groep horen, maar ze krijgt geen kans. Ze wordt uitgescholden en voelt zich verloren. Ook al neemt kip Elisabeth het voor haar op, het helpt niet. Alice moet verdwijnen, ze hoort niet meer thuis bij de andere kippen. Met pijn in het hart verlaat Alice het kippenhok. Maar dat is buiten Elisabeth gerekend, ze komt in opstand tegen Haan. Alle kippen doen mee en ze geven Haan de wind van voor, tot hij ineenkrimpt van spijt. Hijzelf zal Alice gaan zoeken en zijn diepe spijt betuigen. De ruzie wordt beslecht en niemand zal elkaar nog iets verwijten. Uitgangspunt van dit verhaal is ‘woorden die pijn doen’. En de woorden doen aan beide kanten veel pijn, want de grofste woorden worden gebruikt: langpoot, scharminkel, dikkerd, kip zonder kop enz.

Het verhaal is mooi geïllustreerd. De tekeningen geven de woede en de pijn weer die de scheldwoorden veroorzaken. Toch klinkt het verhaal te moralistisch en te grof. Iemand uitsluiten is zeer erg, maar er bestaan subtielere wegen om kinderen te laten voelen hoe zwaar het is als je er niet bij hoort. Het is een te zwart-wit verhaal met te weinig nuance gebracht.

Masquer le texte