Een familiegeschiedenis rond drie zussen, wier bakermat het paradijselijke Toscane is. Wat valt daarvan te verwachten? Niet veel goeds, zo blijkt al snel. Rond de zussen waart ook nog eens een jongeman – Alessandro – met een 'rijzig lichaam' en 'bruine krullen', die aan alle clichébeelden van een dichter voldoet: ijdel, zelfingenomen en kwistig met bloemige beeldspraken. Deze onbenul wordt als splijtzwam tussen de zussen opgevoerd. Eerst valt de oudste, Roberta, voor zijn charmes als ze hem in een museum ontmoet en hij haar een lezing geeft over de Madonna van Caravaggio. Maar Roberta kan niet kiezen tussen hem en haar verloofde, Marcello, en bovendien wil ze arts worden. Uiteindelijk trouwt ze met de Amerikaan Bradley en emigreert. Vervolgens valt Alessandro ten prooi aan de tweede zus, de mannenverslindster en zakenvrouw Lucia, maar ook deze romance is geen lang leven beschoren. Met de jongste en de chroniqeur van het verhaal Nannina onderhoudt Alessandro in eerste instantie een vriendschappelijke relatie. Zij heeft op dat moment een affaire met de Duitser Georg, met wie ze een kind heeft, maar die halsstarrig van zijn wettige echtgenote weigert te scheiden. Dan heeft Bradley’s beste vriend Stephen ook nog eens een oogje op haar, een gegeven dat en passant opduikt in het verhaal, of is dit er met de haren bijgesleept om Nannina’s besluiteloosheid aan te dikken? Alessandro’s rol in deze is niet helemaal duidelijk, maar gaandeweg ontwikkelt zich tussen hem en Nannina een liefdesrelatie, wat weer voor het nodige familiegekonkel zorgt en wrevel en jaloezie bij de andere zussen opwekt. Vooral Roberta blijft maar ontevreden simmen in haar New Yorkse appartement met een man die destijds tweede keus was.
Tussendoor blijft de zussen niets bespaard aan echtscheiding, sterfte en miskramen, kortom, aan alles wat een vrouwenleven aardig kan vergallen. En dan storten ook nog eens de Twin Towers in, maar halleluja, Bradley blijft ongedeerd! De schrijfster stapelt het ene larmoyante cliché op het andere: 'De liefde scheurde me in stukken', 'het verste hoekje van mijn ziel', 'mijn hart zonk langzaam weg' zijn maar een greep uit een onuitputtelijke reeks. Dat aan het einde alles weer op zijn pootjes terechtkomt en iedereen gelouterd uit de beproevingen komt, zal niemand nog verbazen.
[Jolies Heij] Masquer le texte

Dramatische familie- en liefdesgeschiedenis die begint in een Italiaanse havenstad. De drie zussen Roberta (chirurg in opleiding), Lucia (succesvolle zakenvrouw) en Nannina (tekstschrijfster en ongehuwde moeder) raken de een na de ander verliefd op de dichter Alessandro, die hun hele leven een belangrijke rol blijft spelen. De zussen en hun ouders worden door de jaren heen gevolgd: vanaf hun jeugd (1984) tot heden. Jaloezie, liefde en haat spelen een hoofdrol. Hun levens gaan zich deels buiten Italië afspelen (in de VS en Duitsland), terwijl hun ouders ouder worden, aan ziektes gaan lijden en ten slotte sterven.Van dichtbij of veraf lijden ze mee. Hun liefdeslevens lopen door, en ten slotte vindt thuis een hereniging plaats. Het boek, als herinnering geschreven, staat nu eens in de derde persoon, dan weer volgen fragmenten in de ik-vorm. Na haar debuut 'Iedere dag, ieder uur' (2011) is dit een mooie tweede roman van de Duits-Kroatische bestsellerauteur (1965), werkzaam als docente aan de universiteit van Erlangen. Ontroerend hoe de trek naar de zee als familieband dient. Zeer kleine druk, ruime bladspiegel. Masquer le texte