'Bikini Girls with Machine Guns', zo onderschreef en parodieerde de rockband The Cramps ooit tegelijk (een van de zovele) primitieve mannendromen. Het lezerspubliek met het meeste testosteron heeft dan ook weinig reden om niet storm te lopen voor dit eerste deel van '9 Tijgers'. One Ø Wan is een bloedmooie huurmoordenares met een sexy garderobe. In opdracht van de organisatie 9 Tijgers schakelt ze hier eerst een half legertje lijfwachten uit op weg naar haar echte target: een klein oud vrouwtje. Die blijkt een stevige tegenstander, maar laat haar knappe belaagster uiteindelijk haar gang gaan. Ze confronteert haar nadat ze gesneuveld is echter wel met een videoboodschap. De omoe zegt haar grootmoeder te zijn en vraagt One Ø Wan mee te gaan met een vertrouweling om haar te begraven naast haar dochter, de moeder van het verbouwereerde meisje.

Terwijl ze zich laat meenemen naar een afgelegen tempel in de jungle vertelt de piloot en oma's rechterhand het verhaal over hoe ook One Ø Wans grootmoeder en moeder deel uitmaakten van de machtige bende van 9 Tijgers, tot die hen het meisje (dat toen nog Xiao Wei heette) afpakten om als rekruut in te lijven. De twee vrouwen probeerden het kind uit een trainingskamp te ontvoeren, maar dat mislukte en daarbij kwam haar moeder om. Na enige tijd en samen met piloot Wei Lan zon het oudje daarna op wraak en die vraagt ze haar kleindochter nu te voltrekken.

Als ze beslist aan die wens te voldoen, dan moet ze wel uit handen blijven van het dodelijke genootschap waarvoor ze werkte. Dat anticipeert ondertussen alvast en zijn wat griezelige anonieme chef heeft al zijn pionnen uitgestuurd. Die lopen in de weg van een jonge politie-inspecteur die zich heeft vastgebeten in de moordpartij door de titelheld.

Het klinkt allemaal een beetje banaal, maar Vatines scenario zit goed in elkaar en door zijn eenduidige keuze voor een genreoefening gaat hij ook glorieus all the way en over the top. Met enkele goede vondsten en droomscènes vanwege de moorddrugs die One Ø Wan/Xiao Wei krijgt, zorgt hij voor voldoende afwisseling in de spanning en actie.

Vatine kennen we vooral als tekenaar van de eerste delen van Aquablue, maar het is degene die hier de tekenpen vasthoudt, Jian Yi, die ervoor zorgt dat dit album/deze reeks zijn strepen verdient. Met onmiskenbare invloeden van en eerbetuigingen aan zowel comics als manga's (de bewegingsstrepen) brengt hij een wervelende mix van vechtscènes en filmische shots. De soms airbrushachtige en heldere inkleuring contrasteert opvallend met meer karikaturale dan wel duistere momenten.

Ondanks zijn beperking heeft '9 Tijgers' enkele elementen die het een eigen smoel geven en dat is heel wat in het genre. [Wilfried Poelmans] Masquer le texte