Meesterwerk van de internationaal bekende Zweedse schrijver (1934), volgens eigen zeggen een ‘non-fictieroman’ (geromantiseerde documentaire). Hij legt hierin getuigenis af van zijn jeugd, het gemis aan een vader en zijn alcoholisme. Hij past het zaterdags reinigingsritueel van zijn diepgelovige moeder toe: het opbiechten van zijn zonden. Die betreffen allereerst zijn vele mislukte pogingen om van zijn drankverslaving af te komen. Ontroerend en dramatisch bijvoorbeeld is de scène waarin de vertwijfelde Enquist de ontwenningskliniek ontvlucht, het aardeduister van de IJslandse vriesnacht in. Naast het afleggen van een getuigenis – volgens hem absolute voorwaarde voor het herwinnen van zelfrespect – is de Bildungs-reis een belangrijk thema, zijn groeiend schrijverschap en de verwijdering van zijn geboortedorp, de armoede, zijn moeder, haar godsdienstfanatisme en het fantoombeeld van zijn nooit gekende vader. Enquist, die schrijft in de derde persoon, is nergens belerend en geeft een prachtig beeld van iemand die zich dood wilde zuipen maar zich hervond en aan een nieuw bestaan begon. Gebonden; kleine druk. Masquer le texte